Zonnegod

Denk je dat je in een vredig van huis uit boerendorpje woont, komt Freek Lugt met een boekje over maar liefst negen legenden dat hij 'Het sissen van de schaduw' noemt. Hij verhaalt over Druïden, over mensenoffers voor Zonnegod Lug – ja, zonder t, is geen typfoutje – om te zorgen dat de zon die aan het eind van de dag sissend in de zee zakt, de volgende dag weer op komt. Je hoopt maar dat ze bij ieder groot bouwproject weer een stukje bewijs vinden van grootse gebeurtenissen in woonplekken als Lugdunum en Brittenburg. Over mensen die hier al dan niet stropend rondzwierven en vochten tegen overstromingen en boze geesten. Zonder een kalender die aangaf of het tien of negen jaar voor de jaartelling was. De tiende legende was van de heer van Osger die iedere grap van zijn nar een Oegstgeestigheid noemde. Heeft Freek wellicht over het hoofd gezien. Maar Druïden, tempels, kerken en kastelen, die ontdekte hij wel. Wil van Elk