Zegenen
Ik ben met iets nieuws begonnen. En tegelijk is het stokoud. Ik ben begonnen met zegenen. Nou ja, begonnen… Ik doe het al een poosje in de kerk. Aan het einde van elke samenkomst, zieken en gezonden: ik zegen ze. Maar wat nieuw is, is dat ik mijn omgeving zegen. Oegstgeest, alle mensen die hier wonen. De mensen die hier werken, de mensen die hier ziek zijn en lijden. De mensen die niets doen. Ouderen en jongeren. Iedereen.
Zegenen, dat is dat je het goede over iemand uitspreekt. Goede woorden spreekt tot iemand. Een compliment zou je misschien ook wel een zegen kunnen noemen. In de kerk en in de bijbel is zegenen verbonden met God. Zegenen in de bijbel is dat je Gods goede woorden uitspreekt over anderen. Zegenen staat tegenover mensen kwaad doen.
Zegenen, zeker als je dat namens God doet, is iets waar kracht in zit. De eerste zegeningen in de bijbel hebben te maken met vruchtbaarheid. God maakte alle dingen en het was goed. En vervolgens zegent Hij: alles wat Hij goed maakte, moest verspreid worden over heel de aarde, vrucht dragen. Is dat niet mooi? God wil niet dat de goede dingen op aanwijsbare plekken op de aarde te halen zijn. Maar overal wil Hij dat het goed is. Dus: zegen de mensen maar, zegen je dorp en je stad. Al zijn er mensen die er van houden alles kapot te maken; al is er geen mens die alleen maar goede dingen doet, God wil dat mensen die Hem kennen, blijven zegenen. Zelfs als die mensen jou niet liefhebben. God gelooft, dat liefde sterker is dan haat. Je merkt het toch, als mensen goede dingen zeggen over elkaar, dat doet je wat. Je glimlacht, voelt je bemoedigd, een beetje meer heel in je hart. Nou, dat sluit naadloos aan bij wat God wil geven: vrede en genade. Vrede met andere mensen, vrede met Hem, vrede met jezelf. En genade: als jij dingen stuk maakt, is er een God die dat vergeeft. En de kans biedt om overnieuw te beginnen. Zegenen biedt mensen hoop!
Als ik door het dorp loop en je ziet me wat afwezig kijken, ben ik misschien wel bezig met zegenen. Gods goedheid voor ons.
Robert Roth