Het bruidspaar Sankaranarayanan werd gefeliciteerd door burgemeester Jaensch. | Foto Willemien Timmers
Het bruidspaar Sankaranarayanan werd gefeliciteerd door burgemeester Jaensch. | Foto Willemien Timmers Foto:

Diamanten bruidspaar Sankaranarayanan

feest n Op donderdag 7 september nam burgemeester Emile Jaensch uitgebreid de tijd om het echtpaar Sankaranarayanan te feliciteren met hun diamanten huwelijk. Zestig jaar geleden, op 30 augustus 1957, trouwde het paar in de deelstaat Tamil Nadu, in Zuid India.

Openhartig vertelde het bruidspaar over het feit dat hun huwelijk gearrangeerd was. "Dat was in de jaren '50 in India nog heel gebruikelijk. Onze ouders wisselden onder andere informatie over horoscopen uit, zodat ze zeker wisten dat we goed bij elkaar zouden passen. Daar werd veel waarde aan gehecht." Mevrouw Sankaranarayanan vertelde te hebben genoten van de feesten, zestig jaar geleden.

Lang kon het pasgetrouwde stel niet van elkaar genieten, want al snel vertrok de heer Sankar Sankaranarayanan met een 'Fulbright'-beurs naar New York. Daar promoveerde hij in de genetica in 1963. Gelukkig kon zijn vrouw Kokila toen ook overkomen. Na twee jaar postdoctoraal onderzoek aan de Rockefeller Universiteit, werd hij uitgenodigd om voor een jaar naar Nederland te komen en bij de Universiteit Leiden onderzoek te doen op de afdeling stralengenetica van Professor Sobels. Uiteindelijk werden dat 52 vruchtbare jaren. Hij werd professor en won meerdere internationale prijzen voor zijn werk.
Mevrouw Sankaranarayanan herinnert zich de beginjaren nog goed. "We begonnen in een koude winter in de Moddermanstraat in Leiden. In die tijd was het leven nog heel anders. Het was bijvoorbeeld heel raar om vegetariër te zijn." In 1971 verhuisde het gezin naar Oegstgeest. "We woonden hier, aan de Lange Voort, in een jonge buurt, met bijna enkel jonge gezinnen."

Het huwelijk van de heer en mevrouw Sankaranarayanan werd gezegend met vier zoons, waarvan er drie in Nederland werden geboren. "In de begintijd was ik voornamelijk thuis om hen met van alles te helpen. Later, toen de kinderen ouder werden (en al op het Rijnlands Lyceum zaten), heb ik veel gewerkt als freelance tolk-vertaalster voor de politie en voor het ministerie van justitie. In die tijd kwamen er veel vluchtelingen uit Sri Lanka naar Nederland. Dat was een drukke tijd, en de verhalen van de asielzoekers waren vaak traumatisch."

Nu de kinderen al een tijd uit huis zijn, twee wonen er in Nederland, en twee in de Verenigde staten, vullen de dagen van het echtpaar zich met tuinieren, wandelen, koken, reizen en het volgen van het nieuws. Ook passen zij regelmatig op hun kleinkinderen.
"We wonen met veel plezier in ­Oegstgeest. Op geen enkele plek ter wereld hebben we ons ooit zo thuis gevoeld."