Iesje van Oosterzee: toonbeeld van een tevreden senior
In deze rubriek verschijnen interviews met inwoners van Oegstgeest die zo rond de leeftijd zijn van de Oegstgeester Courant, en dat is 89 jaar. Zij vertellen over hun leven en over Oegstgeest van vroeger en nu.
Bij binnenkomst in haar appartement, gelegen aan het Oegstgeester Kanaal, trekt een ingelijste verjaardagwens de aandacht: "Hoera! Oma Iesje 90 jaar". Het bevestigt dat deze nog zo vitaal ogende dame voldoet aan de 'eisen' jaar om geïnterviewd te kunnen worden voor deze artikelenserie. Dit keer iemand die pas 9 jaar in Oegstgeest woont. Andere zaken zullen daarom nadrukkelijker aandacht krijgen.
Door Wim van Tuijl
Iesje is op 2 maart 1923 geboren in Haarlem. Ze doorliep daar de lagere school en vervolgens de middelbare opleiding. Daarna heeft ze allerlei opleidingen gevolgd zoals Duits, Frans en de Middenstandsopleiding.
"Toen ik 20 jaar was kwam ik te werken bij Advocatenkantoor Hugenholtz, gelegen aan het Rapenburg 54. Aldaar ben ik opgeklommen tot directiesecretaresse. Ik beheerste stenografie en de nodige typvaardigheid. Nee hoor, geen pc, maar een handschrijfmachine van Remington," vertelt ze over die goede oude tijd. De kopieermachine was eveneens een vreemd begrip. Voor afschriften nam men carbonvellen, die tekst konden doordrukken. Iets in drievoud? Dan drie witte vellen met achter het eerste en tweede vel een zwart carbonvel. (Dit even ter uitleg aan de jonge lezers, die genoemde werkwijze wellicht als exponent van het 'stenen tijdperk' zullen betitelen.) De handschrijfmachine is vanzelfsprekend gedegradeerd naar de status: museumstuk.
Waardevolle banden met directe familie
"Mijn eerste echtgenoot, Hendrik Mens, heb ik in Leiden leren kennen. Dit was tijdens dansen op een groot bal, vlak na de oorlog. En dat was een hele romantische avond," vult ze nadrukkelijk aan. "In 1947 zijn we getrouwd. We hadden een zaak in orgels en piano's op de Haarlemmerstraat. We woonden boven de zaak. Uit het huwelijk werden twee dochters geboren. Beiden zijn getrouwd en wonen in Noorwegen en Oostwoud (vlakbij Hoorn). Inmiddels zijn er vier kleinzoons en vier achterkleinkinderen. Schatten zijn het, want ze vergeten me niet. Allen zijn bovendien goed terechtgekomen," vertelt ze blijmoedig. "Toevallig komt Marijke, dochter die in Noorwegen woont, een weekje logeren." Helaas overleed Hendrik op 11 juni 1966 op betrekkelijk jonge leeftijd. Naderhand is ze hertrouwd met Paul van Oosterzee. "Ook met hem zou ik gelukkige jaren hebben. Tot ook hij overleed (68 jaar). Zo was ik op mijn 62e voor de tweede keer weduwe", mijmert Iesje.
Varen en vakantie
"Nee hoor, ik ben niet in treurnis blijven hangen. Dat heeft echt geen zin; het leven gaat verder." Duidelijk komt haar mentale veerkracht boven drijven. "Mijn man en ik hadden een zeilboot. Dit was de reden dat we graag van Leiden naar Warmond gingen verhuizen. Daar woonden we in de Zweilandstraat. Achter ons huis lag de jachthaven. We konden nu zo de boot in stappen."
Dus waren het voortreffelijke jaren op dit adres. Beiden hielden ze volop van varen. "Ontelbare keren zijn we er met de boot op uit getrokken. Kortom een heerlijke tijd in mijn leven en daarvan geniet ik nog steeds als ik eraan terugdenk," zegt de zo levenslustige Iesje. Bovendien heeft ze met Paul tijdens vakanties veel landen bezocht, onder andere Spanje, Griekenland, Portugal, Frankrijk en talloze andere. "Met een vriendin heb ik naderhand een rondreis naar de westelijke zijde van de Verenigde Staten gemaakt en dus Los Angeles, San Francisco, Yoshimity Park, Grand Canyon, Brice Canyon, Mojave Desert en Las Vegas gezien. Met mijn dochter heb ik China en met een vriendin Thailand bezocht. Tsja, ik heb veel kunnen doen."
Vrijwilligerswerk, smeerolie voor goed levensgevoel
Iesje heeft bepaald niet stil gezeten als het over vrijwilligerswerk gaat. Met name tijdens haar 30 jaren in Warmond heeft ze veel betekend voor de lokale gemeenschap. Dit leverde de nodige contacten op. "Het halve dorp kende me," beaamt ze. Iesje was betrokken bij de bibliotheek, boeken bezorgen bij bejaarden, maaltijden rondbrengen voor Tafeltje Dekje en koffieschenken in bejaardenhuis Liduina. Meer dan 30 jaar heb ik vrijwilligerswerk gedaan." Motiveert: "Vrijwilligerswerk geeft je veel dankbaarheid en daarom blijmoedigheid. Zonder tegenprestatie bezig zijn voor de ander geeft een boost aan het leven en dat kan je blij maken," legt ze uit. Uiteindelijk kreeg Iesje voor al haar maatschappelijke inzet de benoeming tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Oegstgeest, prima gemeente om te wonen
Ze geeft aan op de perfecte plek te wonen. "Ik heb een klik met water, zoals je zal begrijpen. Nu kijk ik vanuit mijn woonkamer op het kanaal en geniet van de voorbij varende boten." Het balkon kan qua grootte gemakkelijk de concurrentie met een standaard voortuin doorstaan. Er staan veel bloeiende planten in potten. "Altijd gehouden van tuinwerk. Daarom ben ik blij met het grote balkon en kan ik blijven tuinieren." In dit appartementencomplex heeft ze goede contacten met buren. Met enkele anderen speelt ze nu en dan bridge. Niet alleen bridgen en tuinieren. Ze is volop actief met schilderen, piano spelen, puzzelen en lezen. "Bovendien zing ik in het koor Happy Voice, dat op maandagochtend in de recreatiezaal van de Haeswijckflat repeteert. Kortom, ik geniet nog volop van het leven, ondanks dat ik twee keer weduwe ben. Ik heb relatief korte maar mooie huwelijken gehad. Beter gekregen dan nooit te hebben gehad," concludeert Iesje. "Ja, ik ben benieuwd naar hoe mijn leven verder gaat verlopen," zegt ze tot slot.
