Niek Prinsen voelt zich een zondagskind
Dit jaar verschijnen in deze rubriek interviews met inwoners van Oegstgeest die zo rond de leeftijd zijn van de Oegstgeester Courant, en dat is 88 jaar. Zij vertellen over hun leven en over Oegstgeest van vroeger en nu.
Niek Prinsen (88 jaar) kijkt tevreden en dankbaar terug op zijn leven. Een glanzende loopbaan en veel nevenactiviteiten brengen hem tot de uitspraak: "Ik zie mij als een zondagskind." Een goed idee om kennis te maken met Niek en ook zijn echtgenote. "Mijn echtgenote heb ik leren kennen tijdens een studieperiode in Wales. Op 9 juni 1953 zijn wij getrouwd. Een memorabel moment in mijn leven. We zijn dus 63 jaar getrouwd. We hebben vier kinderen, tien kleinkinderen en twee achterkleinkinderen", vertelt hij trots. Een complete weergave van alles wat Niek te vertellen had, is niet mogelijk. Het zou een extra editie van deze krant vergen. De highlights komen echter aan bod.
Tekst Wim van Tuijl - Foto Willemien Timmers
Niek is in 1928 in Zeist geboren. Hij heeft de hongerwinter van 1944/1945 bewust meegemaakt. Hij heeft daarover verhaald in het Leidsch Dagblad. In dat artikel komen zijn inventiviteit en creativiteit naar voren voor verkrijgen van voedsel voor het gezin.
Na zijn studie Economie bij Nijenrode is hij voor vijf jaar als Landenreferent Latijns-Amerika aan de slag geweest bij Organon in Oss. Veel heeft hij te vertellen over zijn functie Secretaris Nederlands Hervormde Kerk waar hij zich in de periode 1956 en 1966 bezighield met zorg voor emigranten. "In die functie was ik hoofdverantwoordelijk voor begeleiding van de vele Nederlands Hervormde mensen die in die tijd emigreerden naar landen als Australië, Nieuw-Zeeland, Verenigde Staten, Canada en Zuid-Afrika. Ik gaf aan de kerken in die landen door wie er emigreerden en waar zij kwamen te wonen. Hen vroeg ik de nieuwkomers op te vangen en te begeleiden in hun nieuwe woonomgeving. Voordat mensen emigreerden hield ik voor hen voorbereidingsweekenden; veelal op kasteel Oud-Poelgeest. Ik was daar dus kind aan huis", grapt Niek. Hij laat een boekje zien dat hij na zijn pensionering over de emigratie in genoemde periode heeft geschreven: 'De Nederlandse Hervormde Kerk en de emigratie naar Canada, Australië Nieuw-Zeeland na de Tweede Wereldoorlog'.
Naderhand liep de emigratiegolf terug en ging hij werken in een andere functie bij de Nederlands Hervormde kerk. "Ik werd directeur Raad voor de Varende Gemeente en Centrale Schippersbibliotheek." Kort omschreven: Schippers werden in de gelegenheid gesteld om boeken te lenen. Niek heeft ervoor gezorgd dat voor die bibliotheek subsidie van de overheid beschikbaar kwam. In een aantal havensteden was een schippersbibliotheek waar gelezen boeken konden worden ingeleverd en andere geleend.
Kinderpostzegels
In 1966 ging Niek aan de slag als Directeur Stichting Kinderpostzegels. Die stichting geeft elk jaar een serie kinderpostzegels en kaarten uit. Basisschoolleerlingen gingen de deuren langs voor de verkoop. "Ik heb daar een lange en boeiende functie gehad. Het bureau stond in Den Haag en is later naar Leiden verhuisd. Een van mijn beleidshoofdtaken was de verdeling van de ongeveer 18 miljoen gulden die de actie jaarlijks opbracht. Een gedeelte ging naar kansarme kinderen in Nederland en een groot deel ging naar kinderprojecten in de derde wereld. Dit werk heb ik tot mijn pensionering in 1991 met veel plezier gedaan." Niek licht er één project uit. In Senegal heerst droogte en is watertekort. In een aantal gebieden zijn waterputten geslagen voor watervoorziening, zodat water voor bewoners bereikbaar werd. Binnen zes jaar werden verdorde gebieden geïrrigeerd zodat bewoners groentes konden verbouwen en was zelfs boomgroei mogelijk. "Voor ieder kind een boom", vult Niek aan. "Dit project werd samen met International Union for Child Welfare uitgevoerd. Zowel de directeur van die stichting als ikzelf kregen van de president van Senegal de onderscheiding Officier in de Nationale Orde van de Leeuw. Bij mijn afscheid in 1991 ontving ik in Nederland ook een Koninklijke onderscheiding: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau", vertelt hij. Niet alleen voor zijn loopbaan, maar zeker ook voor zijn grote hoeveelheid nevenfuncties. Niek kan terugkijken op betrokkenheid bij 22 nevenfuncties die hij onbezoldigd verricht heeft.
Op Koninklijk bezoek
Door zijn functies kwam hij in contact met leden van de Koninklijke familie. Niek: "In 1960 ben ik bij prinses Wilhelmina geweest om haar uitleg te geven over de voortgang omtrent emigratie en immigratie. Bij Koningin Juliana kwam ik meerdere malen om haar goed op de hoogte te stellen over projecten voortvloeiend uit de projecten van de kinderpostzegels. Koningin Beatrix gaf ik advies over projecten die gefinancierd werden uit de gelden die door de bevolking als huwelijksgeschenk aan Koningin Beatrix met Prins Claus waren geschonken."
Opsomming van vrijwilligerswerk voor 22 organisaties zou de maximaal toegestane ruimte voor dit interview ruimschoots overtreffen. Al die organisaties en projecten hebben veel aan Niek te danken. Een paar organisaties worden hier beschreven.
De gemeente Oegstgeest had relaties met plaatsen in ontwikkelingslanden met als doel ondersteuning bij de opbouw van primaire voorzieningen. Dit gebeurde in onder meer Indonesië, Brazilië en Albanië. Niek was de penningmeester.
Hij was ook penningmeester van de uitwisseling Oegstgeest met Frankfurt an der Oder. Die relatie begon in 1987, dus nog voor de val van het communistisch regiem. "Die uitwisseling ging uit van de protestantse kerk en met name ds. Co Kooman, nu mijn buurman, was hiervan de trekker. Ik had veel contact met een predikant in Frankfurt, die ook bij mij te gast is geweest."
Niek was ook bestuurslid van de bekende Kloosterkerk in Den Haag. Daarnaast was hij werelddiaken, aanvankelijk voor de Groene Kerk en later voor de Pauluskerk. Als lid van het Samenlevingsberaad Raad van Kerken Oegstgeest heeft hij veel geschreven in het Oegstgeester Kerkblad over IKV en het project Frankfurt an der Oder. "Toen ik in Oss woonde was ik al op mijn 23e jeugdouderling. Het christelijk geloof speelt zeker een nadrukkelijke rol in mijn leven."
Na zijn pensionering heeft Niek 20 jaar meegedaan aan Tafeltje Dekje; het rondbrengen van maaltijden aan bejaarden die niet zelf meer kunnen koken.
Voor wat betreft de politiek was hij actief voor D66. "Ik was voor die partij Voorzitter Landelijke Werkgroep buitenland. Hieruit vloeide voort dat ik betrokken ben geweest bij de totstandkoming van het Instituut voor Vredesvraagstukken. Dit maakt thans deel uit van een groter geheel dat is gevestigd op het landgoed Clingendael, ook wel het Clingendaelinstituut genoemd. Ik zat voor dit instituut in het bestuur, samen met professor Kooiman die minister van Buitenlandse Zaken is geweest. Henk Neumann was de eerste directeur", voegt Niek toe. Op de lijst staat dat hij lid was van de werkgroep Geloof en Politiek handelen van D66. Ook lidmaatschap van het Bestuur Nederlands Astmacentrum Davos en penningmeester Educatief Centrum Kind-Derde Wereld prijken op de imposante lijst van vrijwilligersactiviteiten.
Oegstgeest, fijne woongemeente
"Ik ben in 1981 in Oegstgeest komen wonen. Twintig jaar hebben we gewoond aan de Haarlemmertrekvaart nummer 7. Deze woonlocatie is mijn favoriete plekje in Oegstgeest; prachtig wonen was het daar." Vanwege de leeftijd verhuisde het echtpaar Prinsen naar een appartement aan de IJsvogelhof. Geologisch is het net gemeente Leiden. "Kijk, het fietspad langs ons balkon is grondgebied van de gemeente Oegstgeest. Vanaf ons balkon kijken we uit over Oegstgeest en voelen we daarmee een permanente binding. Toen we hier kwamen wonen heb ik samen met Co Kooman, een gesprekskring binnen het appartement opgericht. We bespraken allerlei thema's, zoals politiek, gezondheid, ouderdom en over ieders persoonlijke favoriete bekende. Soms hadden we een muziekavond. Fijne avonden waren dat", geeft Niek aan.
Niek en zijn vrouw zijn lang sportief bezig geweest. Dit blijkt uit de vele bekers die hij samen met zijn echtgenote met tennis in de mixed dubbel heeft gewonnen. "Tot mijn 85e jaar heb ik nog gespeeld, maar ach, je merkt dat je ouder wordt en was het tijd om te stoppen. Ik ben 20 jaar lid geweest van OLTC, later heb ik met mijn buren gespeeld bij Leidse Hout Tennis." Momenteel zijn Niek en Barbara lid van het koor Happy Voice.
"'Positief zijn' is zo belangrijk", zegt Niek. Levensmotto: "Draag naar je mogelijkheden bij aan de samenleving en wees daarbij nuttig. Ik kan niet anders zeggen dat ik tot nu toe een boeiend en interessant leven heb gehad. Daar ben ik oprecht dankbaar voor. Werkelijk, ik zie mij als een zondagskind", zegt hij tot slot.