Presentatie levensboeken cliënten GGZ Rivierduinen
schrijven n Op dinsdag 21 juni kregen twee cliënten van GGZ Rivierduinen hun eigen levensboek aangeboden door Albert Blom, directeur behandelzaken van deze instelling.
Door Wim van Tuijl
Het waren Nico van Wageningen en Hanneke Wallast. Vrijwilligers hebben de afgelopen maanden samen met genoemde cliënten, hun veelkleurige levensverhaal omgezet in een boeiende geschiedschrijving. Hans Mondeel was de auteur van het verhaal van Nico. Hij woont in Oegstgeest.
Pastor Jan Biemans, geestelijk verzorger van Rivierduinen: "Het idee voor deze levensverhalen is ontsproten aan de suggestie van een collega, werkzaam bij GGZ Rivierduinen, locatie Leidschendam. Zij vertelde dat deze activiteit tot goede ervaringen bij cliënten leidden. Vandaar dat het initiatief ook hier is opgepakt."
Intensieve band
Biemans vertelt dat het begint met de koppeling van een vrijwilliger (de schrijver) en een cliënt die het ziet zitten aan deze activiteit deel te nemen. Dan volgt een intensief proces van vertellen, luisteren en schrijven. Maanden zijn daarvoor nodig.
Als het boek is gepresenteerd, komt er dan ook een eind aan de bijeenkomsten van vrijwilliger met de cliënt? "Nee", zegt Hans Mondeel, schrijver van het boek van Nico van Wageningen. "In ons geval niet. Wij hebben gedurende die anderhalf jaar een dusdanige band opgebouwd, dat ik Nico zeker zal blijven bezoeken. Dat contact is heel waardevol voor mij geworden." Dat beiden van gereformeerde afkomst zijn gaf een extra goede klik. "Daardoor voelden elkaar zo goed aan", benadrukken Nico en Hans. "
Pieken en dalen
Nico van Wageningen is de jongste uit een gezin van acht kinderen. De moeder van de oudste zes kinderen overleed jong. Nico is zoon uit het tweede huwelijk, waaruit ook nog een dochter geboren werd. Na de lagere school doorliep hij het gymnasium. Het ontbrak hem niet aan actief leven. Nico speelde vaak in het schooltoneel, was bestuurslid van de schoolvereniging en was ook actief binnen de padvinderij. Een te druk leven, gaf hij achteraf aan. Hij doorliep het gymnasium met goed gevolg en ging naar Groningen om wiskunde te studeren. In zijn levensverhaal geeft Nico aan dat hij al in de late pubertijd verschijnselen kreeg van zijn ziekte, die zich ontpopte tot één van de rode draden in zijn leven, en gepaard ging met beperkingen. Een paar keer was opname noodzakelijk. Het is niet alleen een leven van kommer geweest. In zijn levensverhaal komen leuke anekdotes naar voren, alsmede bijzondere ontmoetingen met mensen van diverse pluimage en prettige belevenissen/vakanties, die een positieve impuls aan het leven van Nico gaven. De tweede rode draad is het geloofsleven, met daarin momenten van pieken en dalen. Zijn geloofsvertrouwen is nooit verdwenen. Het heeft hem tot schrijven van bijzondere gedichten geïnspireerd. Af en toe leest hij er één voor tijdens een kerkdienst.
Kleine dingen
Nico is nu 65 jaar en woonachtig in Oegstgeest. Hij is niet iemand die achter de geraniums zit. Geregeld trekt hij erop uit. Hij geniet van de bezoeken die hij aflegt; hier in de regio en elders in het land. Regelmatig gaat hij per trein ergens in het land een familielid of vrienden bezoeken. "Het leven is in een bepaald opzicht voor mij een lijdensweg. Achteraf gezien ben ik van kracht tot kracht steeds voortgegaan. Dat te doen was uiteindelijk mijn ideaal en nu ik terugkijk is dat verwezenlijkt". Ik ben dankbaar en denk aan mijn grote familie, om de zorg die ik van hen kreeg, in het bijzonder van mijn zussen. Bovendien heb ik veel goeds ondervonden van medemensen en zag ik het gezegde 'wie goed doet, goed ontmoet' in vervulling gaan, zegt Nico tot slot. Hierop wil ik mij focussen. "Het zijn de kleine dingen die het doen", zijn de regels van een bekend lied. Regels die op positieve wijze door zijn hoofd spelen als hij weer iets positief, hoe klein dat ook is, mag meemaken. Hans Mondeel pakte op het einde van de presentatie van Nico's levensverhaal zijn accordeon en zong Nico en de genodigden spontaan dit lied toe als besluit. Een mooiere afsluiting was niet denkbaar.
De levensboeken bevatten veel diepgaande ervaringen en discrete informatie. Daarom zijn boeken in kleine oplages verschenen en zijn alleen aan diegenen uitgereikt met wie de cliënt zijn levensverhaal wil delen.