Dirk-Jan en Margreet de Ruijter zestig jaar getrouwd

Op vrijdag 9 september bracht burgemeester Emile Jaensch een gezellig bezoek aan Dirk-Jan en Margreet de Ruijter om ze te feliciteren met hun zestigjarig huwelijk. De feestelijke huwelijksvoltrekking, in 1962, vond ook in Oegstgeest plaats, in het raadhuis in het Wilhelminapark en de Mauritskerk (nu Regenboogkerk).

Door Willemien Timmers

Dirk-Jan en Margreet vertellen honderduit over hun jeugd in Noord-Holland en hun jaren in Oegstgeest. Het zijn geen onbekenden in ons geestdorp, omdat ze zich allebei hebben ingezet, en inzetten voor de gemeenschap. In de protestantse kerk, maar ook in de politiek. Zo was Dirk-Jan jarenlang actief voor het CDA en was hij onder andere wethouder.

23 en 24 waren ze in 1962. “Zij is een half jaar ouder dan ik”, vertelt de bruidegom vrolijk, terwijl ook hij geniet van de heerlijke appeltaart die zijn vrouw gebakken heeft. De geheime ingrediënten blijken bitterkoekjes en abrikozenjam. Na hun trouwen woonden ze kort in Huize De Grunerie, bij juffrouw Zeestraten. “Daar woonden meer studenten en echtparen bij haar in.”

Gereformeerde kerk

Het nog steeds gelukkige paar leerde elkaar kennen in de Gereformeerde kerk van Noord-Scharwoude. “Ik woonde in Oud Niedorp, dat is het einde van alles”, laat de bruid lachend weten. “En dan woonden wij zelfs nog verder dan dat. In een boerderijtje in de polder, aan een onverharde weg. Vandaar dat wij in de oorlog veel onderduikers hadden.” Beiden herinneren zich de oorlogsjaren nog goed. “Er kwamen veel mensen uit de grote steden om vanalles te ruilen. Ook uit Leiden. Soms zorgde dat voor bijzondere ontmoetingen. Onze vroegere kruidenier uit de Duinzichtstraat, Van Koert, bleek zelfs ooit ook bij onze boerderij te zijn geweest.” Ook herinnert ze zich het moment dat haar vader bij de bevrijding de Nederlandse vlag aan de schoorsteen hing. “Mijn moeder riep nog: ‘Doe voorzichtig. Je zou je nek nog breken nu het eindelijk vrede is!’ Die vlag is er blijven hangen tot er helemaal niets meer van over was.”

De jonge Margreet ging op de fiets naar Alkmaar, naar de huishoudschool, en bezeerde ooit haar knie bij een val. “Toen ben ik liefdevol opgevangen bij Dirk-Jan thuis in Noord-Scharwoude, en zo is het eigenlijk begonnen.”

Dirk-Jan begon op de ambachtsschool als timmerman, en volgde daarna naast zijn werk de avondschool in Alkmaar om tekenaar te worden. “Ik wilde graag als architect aan de slag, maar in de regio waar we woonden waren er weinig banen te vinden. Via familie van mijn werkgever kwam ik in Oegstgeest terecht.” Wat volgde was een succesvolle carrière in de bouwwereld, waarvoor hij veel van huis was. Toch gaf dat nooit spanning. “Ik had al vroeg de beschikking over een autotelefoon, dus kon altijd bellen als ik onderweg naar huis was.”

Margreet, die bij haar trouwen kraamverzorgster was, zorgde thuis voor de drie kinderen: twee dochters en een zoon. Daarnaast was ze, net als haar man, actief op allerlei fronten, waaronder in de kerk. “Ik vond het heerlijk om voor het gezin te zorgen. Als kraamverzorgster hield ik van kinderen. Een baby blijft toch het grootste wonder van de wereld! En als ik ‘s avonds weg moest, zorgde hij dat hij thuis was. Andersom ook. Als hij naar de gemeenteraad was, bleef ik thuis.”

Geheim

Die flexibiliteit is er, zes kleinkinderen en één achterkleinkind later, nog steeds. “Je moet de ander de ruimte geven om zijn eigen ding te doen.” Het geheim van een goed huwelijk? “Dat je beginpunt is dat je de ander gelukkig wilt zien.”