Directeur Marga Vos (Hofdijkchool) met pensioen

‘Vanaf mijn zestigste ga ik nadenken over mijn pensioen’ zei de enthousiaste directeur van de Hofdijckschool Marga Vos altijd. En zo geschiedde. Vandaag, op woensdag 2 september neemt zij op 60-jarige leeftijd na bijna veertig onderwijsdienstjaren afscheid van haar geliefde school aan de Hazenboslaan.

Fulltime werkte Marga de afgelopen jaren op de Hofdijckschool. Twee dagen stond ze voor een kleutergroep, en de andere dagen vulde ze haar tijd als directeur. “Ik had mijn eigen, erg leuke baan gecreëerd. Heerlijk om als directeur met je voeten in de klei te staan. Ik had kunnen gaan afbouwen, maar ik stop liever op mijn hoogtepunt”, zegt ze lachend terwijl ze aan de keukentafel door oude fotoboeken bladert.

Eén van de motto’s van de directeur is ‘Een school is een onderwijsinstelling, en dus is leren en ontwikkelen het hoofddoel.’ Voor haar niet te veel poespas, maar focus op de kinderen, en wat zij moeten leren. “Vanuit alle kanten worden allerlei onderwerpen over de schoolmuren gekieperd, dus het is van belang dat een basisschool bewaakt waar de basistaken liggen.”

Kleuters

Nee, Marga Vos komt niet uit een onderwijsfamilie, zoals je dat vaak ziet. “Mijn zus werd kleuterleidster, en telkens als ik bij haar ging kijken, werd ik enthousiaster.” Ook Marga volgde deze opleiding, en in later jaren kwam daar de ‘hoofdakte’ nog bij. Nog steeds vindt ze het jammer dat de aparte kleuter-opleiding is verdwenen. “Kleuters benader je wezenlijk anders. Je doet ze tekort als je ze net zo behandeld als de oudere leerlingen. Daarom hebben we op de Hofdijckschool altijd een aparte groep 1 en een aparte groep 2 behouden. Kleuters hebben die rust en veiligheid nodig!”

De combinatie van directeur en kleuterjuf zijn, had vele voordelen. “Het is heel fijn om de kinderen vanaf het allereerste moment al te kunnen volgen. Daardoor ken je hen en hun ouders ook allemaal bij naam.”

Na een aantal jaar in het buitenland te hebben gewoond en in Zoetermeer te hebben gewerkt, solliciteerde ze in 1985 op een advertentie in Trouw waar een kleuterleidster op ‘De Hazenwei’, de kleuterschool behorende bij de Hofdijckschool, gevraagd werd. “Die school stond in die tijd op de hoek van de Lange Voort en de Hazenboslaan.” Ze werd aangenomen, en nam in april 1988 samen met ‘haar’ kleuters weemoedig afscheid van hun schooltje om een eigen plek te krijgen in de verbouwde Hofdijckschool.

Regels

“Je hoorde en hoort het altijd van collega’s: De Hofdijckschool is een heerlijke plek om te werken. Docenten worden gewaardeerd om hun kwaliteiten, en we proberen knellende regels te vermijden. ‘Als het werk maar gedaan wordt’, zeggen we altijd. Dat maakt dat we een topteam hebben op school en weinig personele wisselingen.”

In 1999 werd Vos gepolst of ze geen belangstelling had om adjunct-directeur te worden. In overleg met het team besloot ze de uitdaging aan te gaan, en tien jaar later, in 2010 volgde eenzelfde stap tot directeur.

Ze heeft genoten van haar baan. “Het is zo fijn om op een bewust kleinschalige school te werken, waar de lijntjes kort zijn, en je een eigen, klein bestuur hebt. Daardoor heb je veel vrijheid, en hoef je niet veel papier te produceren, want daar ben ik niet van.”

Focus

Een afscheidsmoment is bij uitstek geschikt om terug te blikken en verschillen te zien tussen ‘toen’ en nu. “Het grootste verschil dat bij mij opkomt, is dat kinderen nu vermaakt willen worden en een korte focus hebben. Dat is iets van de laatste tien jaar.” Ook de volle schema’s baren haar zorgen. “Een kind kan bijna niet meer spontaan afspreken na school. Er moet te veel gedaan worden.” Vos pleit er dan ook voor om kinderen zich af en toe heerlijk te laten vervelen. “Zorg niet voor te veel vermaak buitenshuis, maar ga gewoon gezellig voorlezen bijvoorbeeld.”

Elitair

Marga Vos is zich bewust van de misschien wat elitaire reputatie die de Hofdijckschool heeft. “Dat is door buitenstaanders makkelijk te zeggen, maar wij kunnen niet sturen welke kinderen worden aangemeld. Dat selecteert zichzelf, en daar kunnen wij niets aan doen. De juffen en meesters dragen daar zeker niet aan bij. Hoe de leerling-samenstelling ook is, we doen als team ons uiterste best om de leerlingen een goed gevulde rugzak mee te geven waarmee ze verder komen in hun leven. Gelukkig laat ik een heel goed team achter, op een heerlijk kleinschalige school met een veilig klimaat voor alle kinderen.”

Nieuwe dingen

Nu is het voor Marga Vos tijd voor nieuwe dingen. “Mijn man is als marineofficier al een tijdje niet meer fulltime aan het werk, en dus kunnen we er samen meer op uit, en is er meer tijd om vrijwilligerswerk te doen. Daar kijk ik erg naar uit, al zal ik mijn school natuurlijk vreselijk missen.”

(Willemien Timmers)