Hans en Ank Duyvendak werden gefeliciteerd door burgemeester Emile Jaensch.
Hans en Ank Duyvendak werden gefeliciteerd door burgemeester Emile Jaensch. Foto: Willemien Timmers

Hans en Ank Duyvendak-Kobes 65 jaar getrouwd

Human Interest

Op 13 februari 1954 gaven Hans Duyvendak (1925) en Ank Kobes (1929) elkaar het ja-woord op het gemeentehuis van Oegstgeest. Daarna volgden 'alleen maar mooie jaren', volgens de nog altijd jong uitziende bruid, die samen met haar man al sinds 1970 in een zelfontworpen huis aan de Kennedylaan woont. Het blijkt een huis vol gezelligheid en met veel verhalen.

Beide Oegstgeestenaren zijn geboren in Indonesië. Zij in Pematang Siantar (op Sumatra) hij in Yogyakarta op Java. Toch zouden ze elkaar pas jaren later in Oegstgeest treffen.
"Mijn vader was ingenieur, en werkte in Indië in een machinefabriek", vertelt mijnheer. "Vanwege zijn astma vertrokken we in 1932 weer naar Nederland. Van 1933 tot 1938 woonden we als gezin hier in Oegstgeest. Later verhuisden we naar Schiedam, waar ik in 1944 samen met mijn broers aan een razzia ontsnapte vanwege adequaat handelen van mijn zus. Na de bevrijding kon ik gelukkig de HTS in Rotterdam afmaken." Later volgde hij nog zes jaar lang de Academie voor Bouwkunst in de avonduren. Samen met een goede vriend, die hij nog van de Terweeschool in Oegstgeest kende, richtte hij een architectenbureau op, dat veel succesvolle jaren kende.
Vlak voor de oorlog, in 1938, was mevrouw Duyvendak nog zes maanden op verlof geweest in Nederland. Hun tijd brachten ze door bij een tante in de Julianalaan in Oegstgeest. Kort na hun terugkeer naar Indonesië brak de Tweede Wereldoorlog uit, en vader, die planter was, werd tewerkgesteld aan de Birma spoorlijn. Zij kwam met haar moeder in een vrouwenkamp terecht. Een periode waar ze gelukkig niet al te nare herinneringen aan over hield. "Mijn moeder was een sterke vrouw; iedereen wilde bij haar in de buurt zijn."
In 1946 keerde het gezin terug naar Nederland, om weer verenigd te worden met de achtergebleven zoon, die hier naar de middelbare school was gegaan. "Ik was bij terugkomst 16 jaar, en moest nog aan de HBS beginnen. Gelukkig was er een 'overbruggings-HBS' die tieners die uit Indonesië kwamen, aan een diploma hielp."
Een jaar later ontmoette het nu briljanten bruidspaar elkaar voor het eerst. "Ik kende haar broer Teus van militaire dienst. Zijn mooie zusje van zeventien zag ik als 21-jarige wel zitten, maar zij was er nog niet aan toe." Een aantal jaar en één Engelse vriendin later bedacht Hans Duyvendak dat hij 'dat meisje daar in Oegstgeest' toch echt wilde veroveren. Gelukkig sloeg de vonk over, en in 1951 verloofden ze zich officieel. Pas in 1954 werd er getrouwd om dat toen pas een woning werd gevonden. "Ik had een architectenbureau in Amsterdam overgenomen, en kon op die manier aan een huisje in de Van Ostadestraat komen." "Het was erg gezellig, maar vreselijk gehorig", herinnert de bruid zich. "De bevalling van de buurvrouw konden we live meemaken."
Met zoon en dochter werd er in 1970 vanuit Amsterdam Geuzenveld naar Oegstgeest verhuisd, naar een zelfontworpen woning.
Daar beleefden en beleven ze mooie jaren. Mevrouw Duyvendak werkte onder andere bij het GAK (nu UWV) en mijnheer deed tot zijn zeventigste als architect allerlei projecten, waaronder de verbouwing van het oude gemeentehuis.
In Oegstgeest zijn ze geen onbekende. Hans Duyvendak was onder andere actief bij de hockeytrimmers Heeren '73, en zijn vrouw bij de telefonische SOS Hulplijn. Ook nu zitten ze niet stil, volgen het nieuws op de voet, en zijn als het even kan creatief en sportief bezig.

(Willemien Timmers)

Uit de krant

Uit de krant