Wil Biesot-Swart: altijd actief! | Foto Willemien Timmers
Wil Biesot-Swart: altijd actief! | Foto Willemien Timmers

Wil Biesot-Swart (93) blijft vitaal door fysiek actief te zijn

Human Interest

In deze rubriek verschijnen interviews met inwoners van Oegstgeest die zo rond de leeftijd zijn van de Oegstgeester Courant, en dat is 90 jaar. Zij vertellen over hun leven en over Oegstgeest van vroeger en nu.

Wil Biesot oogt kwiek en vitaal als ze opendoet. Ze woont zelfstandig. Haar energieke uitstraling verraadt alles, behalve haar hoge leeftijd van 93 jaar. Eenmaal binnen vallen schilderijen op, waarop zeilschepen staan afgebeeld. Een omlijste collage familiefoto's refereert naar momenten uit het gezinsleven. Opvallend is de foto met daaronder de tekst: 'Wat een paar, 60 jaar'.


Wil Biesot is op 22 juni 1925 in Zaandam geboren. Haar twee broers zijn overleden. "Mijn opa had een koekfabriekje, die 'De Twee Trommels heette.'" Legt uit: "Hij ventte koek uit in Amsterdam. Hij droeg op zijn schouders een melk juk met aan beide zijden een grote trommel. Vandaar deze naam."

Na de lagere school, ging ze naar de huishoudschool in Zaandam. "Vanwege de bezetting werd onderwijzend personeel schaars. We bleven wel zoveel mogelijk op de huishoudschool. Daar naaiden we allerlei kleding en maakten uit oude gordijnen zelfs jassen en andere nuttige kledij. Aanwezigheid op school hielp om uit handen van de Duitsers te blijven. Ze ronselden Nederlandse jonge ongehuwde vrouwen voor het werken in Duitsland, zoals in de wapenindustrie", verklaart ze. Als gezin heeft de familie Swart niet veel te lijden gehand van de oorlog. "We probeerden zoveel mogelijk behoeftigen te eten te geven." Verder herinnert ze zich levendig de schoolvakanties in haar kinderjaren. "Als gezin verbleven we elk jaar de maand augustus op een locatie aan de kust. Onvergetelijke vakanties", concludeert ze stellig.


Van dagje zeilboot naar 62-jarige huwelijksboot

In 1948 verandert haar leven drastisch. "Mijn ouders hadden contact met een echtpaar Biesot. We werden uitgenodigd voor bezoek aan het vakantiehuisje aan de Kaag om te gaan zeilen. Een neef, Gerard, was er ook. Hij leidde de zeiltocht. Het klikte uitstekend tussen ons, dus we hadden we een basis voor nadere kennismaking. We hadden het fijn samen en uiteindelijk trouwden we in 1949", vertelt ze.

Sindsdien woont ze in het huis, waarin ze nu nog steeds verblijft. De eerdergenoemde foto boodschapt dat Gerard en Wil minimaal 60 jaar een paar zijn geweest. "Tel daarbij nog twee jaar op", aldus Wil. Het echtpaar vormde met drie kinderen een hecht gezin; een dochter Ingrid en twee zonen Henk en Gerard jr. "Ik heb inmiddels vijf kleinkinderen en drie achterkleinkinderen." Zij was huisvrouw en Gerard was in de hoedanigheid van meester-kleermaker als zelfstandige aan het werk. Hij voerde zijn bedrijf op de eerste etage van het huis. "Twee van de kamers boven waren in gebruik als bedrijfsruimte. Alles was handwerk. Over een mooi colbert deed hij 48 uur. Gerard had veel klanten, want in Oegstgeest was aanbod van modieuze kleding in die tijd schaars", geeft Wil aan. Vervolgt: "Nu is dat anders. Kijk maar naar de vele kledingwinkels in de De Kempenaerstraat; een winkellocatie die vroeger werd gekenmerkt door vele kleine zelfstandigen in levensmiddelen." Ze herinnert zich ook het ruime uitzicht vanaf de Hofdijck naar Warmond. Nu is alles bebouwd.


Zeilen wordt jarenlange passie

Het zeilen zou een belangrijke gezamenlijke passie worden in het leven van het gezin Biesot. "Eigenlijk zeilde ik tijdens de bezettingstijd al. Ik keek hoe andere zeilers hun schip bestuurden en zo leerde ik het zelf. Gerard en ik hadden tegenover de Kaagsociëteit een klein woonbootje. Per bromfiets reden we er heel veel weekenden per jaar heen en gingen vanuit ons woonbootje lekker met onze zeilboot, een Pampus 168, erop uit. Gerard had die boot al voor ons huwelijk. Hij deed veel aan wedstrijdzeilen. Als hij meedeed aan wedstrijden, dan zat ik vaak alleen op de woonboot", vertelt mevrouw Biesot.


Uiteindelijk besloot het echtpaar om een fraaie Rietaak (een boot die vroeger werd gebruikt voor vervoer van riet) aan te kopen en deze zodanig te laten verbouwen dat het een varende woonboot werd. "Er ging een wereld open", vertelt de 93-jarige. "We voeren ermee naar allerlei zeilwedstrijden, onder andere Sneek, Alkmaar, Loosdrecht en De Kaag. Het zeilbootje ging op sleeptouw achter onze boot", vertelt ze. Aan deze tijd heeft het echtpaar goede vriendschappen met mede/zeilers overgehouden.

Na jaren deel te hebben genomen aan zeilwedstrijden, besloten Gerard en Wil een Robbenjager te kopen. Dit is een boot met zeilondersteuning. "We waren vaak met deze boot aanwezig bij zeilwedstrijden als startschip." Legt uit: "Elke categorie zeilschepen had een vlag met een letter van het alfabet. Om de beurt startte een categorie waarbij ik het startschot mocht lossen. Dit hebben we jaren gedaan." Ze vult aan dat ze de boot ook voor vakanties naar bijvoorbeeld Engeland gebruikten. "Hiervoor hebben we eerst een navigatiecursus gevolgd." De laatste boot die het echtpaar op oudere leeftijd bezat, was een sloep van 10 meter, waarmee tochten werden gevaren in de regio. "Toen Gerard in 2011 overleed, heb ik de boot nog even aangehouden, maar ik vond varen zonder hem niet leuk meer. Vandaar dat ik deze een jaar later heb verkocht", motiveert ze.


Levensmotto: wees bezig en bezoek de sportschool

Ze vertelt nadrukkelijk dat ze actief wil blijven. "Alleen maar thuis zitten, vind ik saai. Ik moet wat om handen hebben. Ik los graag kruiswoordpuzzels op en lezen doe ik ook veel. Met mijn verjaardag krijg ik vaak boekenbonnen. Heerlijk, kan ik nieuwe lectuur kopen", vertelt ze enthousiast. Daarnaast doet ze veel aan haken. "Ik kreeg van een kleinzoon een prachtig garenpakket. Ik ging ermee aan de slag en werd er zo enthousiast over dat haken een hobby is geworden. " Het grote aantal gehaakte knuffels op de driezitsbank vormt zichtbaar bewijs hoe graag ze ermee bezig is. "Ik bak bovendien zelf mijn cakes en tulbanden en koop fruit om er jam van te maken", vult ze aan.


Mevrouw Biesot besteedt ruimschoots tijd aan fysiek bewegen. "Ik ga wekelijks naar de sportschool om te oefenen en te bewegen. Traplopen doe ik ook bewust en boodschappen haal ik geregeld bij winkelcentrum Irislaan. De Kempenaerstraat is dichterbij, maar ik loop liever wat langer om zo voldoende in beweging en dus goede conditie te blijven", legt ze uit. Ze vertelt dat Henk, haar oudste zoon, heel behulpzaam is en met dochter Ingrid wekelijks boodschappen doet. "Met alle kinderen en kleinkinderen heb ik prima contact", vult ze aan.
Ze gaat geregeld met haar overbuurvrouw wandelen naar De Leidsche Hout en aldaar in het theehuis iets drinken. Het hoort weliswaar niet bij Oegstgeest, maar, desgevraagd, noemt ze het Leidse Hout als de mooiste plek in de directe omgeving. Het Bos Oud-Poelgeest met het imposante kasteel vindt ze eveneens een mooie locatie.

Veel mooie herinneringen

"Ik kan moeilijk een echt hoogtepunt benoemen in mijn leven. Ik bewaar zoveel fijne herinneringen; een mooi leven, lieve kinderen en kleinkinderen, veel gedaan, weinig ziekte. Kortom, ik ben een tevreden mens", besluit ze.

(Wim van Tuijl)


Ook uw verhaal doen in deze rubriek? Mail naar redactie@oegstgeestercourant.nl

Uit de krant

Uit de krant