De Troubadours maken er weer een feest van met de Carmina Burana

De Troubadours gaven afgelopen vrijdag en zaterdag weer hun jaarlijks concert. Dit jaar werd de Carmina Burana van de componist Carl Orff uitgevoerd.

De avond werd geopend met een aantal vrolijke drinkliederen uit de 16e eeuw. De bariton Igor Bogaert bracht uit Rarekiek der vrolijke Hollanders, wat speciaal voor hem door J.W. Elleke geschreven is, drie ondeugende liederen ten gehore. De sopraan Isabel Delemarre voegde er een spirituele noot aan toe met het lied If Music be the food of love van Purcell. De Troubadours sloten dit gedeelte af met het vrolijke lied Quand je bois (als ik drink) wat het publiek in de pauze graag ging doen.
Na de pauze werd de Carmina Burana met alle emoties die daarbij horen uitgevoerd. Van oorsprong zijn het gedichten, die in de Middeleeuwen zijn geschreven door geestelijke studenten, die vaganten werden genoemd; de teksten gaan over aardse geneugten als drank, dobbelspel en liefde.

Erik van Balen, dirigent en muzikaal leider, had als begeleiding voor de oorspronkelijke bezetting gekozen, twee vleugels en slagwerk. Hiervoor werd het complete slagwerk van het Promonade orkest opgesteld, wat voortreffelijk bespeeld werd door Anneke Donker Kaat en Stephen Eelhart. Achter de ene vleugel zat de vaste pianiste voor de concerten Tatiana Kiourou, die weer op onnavolgbare wijze haar talenten tot uitvoer bracht. Achter de tweede vleugel had Annemarie Ruiters plaats genomen.

Het koor opende met het welbekende O Fortuna, waarbij het krachtige en het mysterieuze op een bijzondere wijze tot zijn recht kwam. De bassen kwamen krachtig en punctueel bij het Fortune plango vulnera over, waarna de zoete klanken van Primo Vere de lente goed verbeeldde.
Hoog en zuiver openden de tenoren met het nummer Ecce Gratum, waarbij het koor steeds opzwepend probeerden de beloning van Cupido te bemachtigen.
Zowel de nummers Floret Silva als Swaz hie gat umbe werden door het koor vol passie uitgevoerd.
Bariton Igor Bogaert bracht met Ego Sum Abbas niet alleen zijn mooie warme stem over, maar liet acterend de inhoud van het nummer goed tot zijn recht komen.
De sopranen openden als jonge meisjes met het nummer Cramer gip die varwe mir, en kwamen daardoor zeer verleidelijk over. Robert Luts bracht met zijn prachtige hoge tenorgeluid het relaas van een gebrade zwaan. Het kinderkoor van BplusC kwam jong, lief en zuiver over en voegde daardoor een jeugdig en fris geluid toe. Sopraan Isabel Delemarre zong de sterren van de hemel met haar heldere stemgeluid. Het geheel sloot af met weer O Fortuna, waarmee de cirkel rond was.

Erik van Balen heeft met dit zeer bekende, maar gewaagde stuk al zijn enthousiasme en vakmanschap tot uitvoer gebracht, daardoor wist hij De Troubadours naar een voortreffelijk niveau te brengen.