Oegstgeest neemt afscheid van gemeenteraad 2018-2022

Het zal voor sommige raadsleden een vreemd gevoel geweest zijn op dinsdag 30 maart: voor het laatst zaten ze op een blauwe, ‘pluchen’, raadszetel.

Door Willemien Timmers

Na een wat stroef begin, waarin Lokaal-raadslid Eelke van den Ouweelen zich hardop afvroeg of de afscheidsraad wel wettig en juist tot stand gekomen was, ging de vergadering verder. Van den Ouweelen, die vanwege een tekort van twee stemmen ook na een hertelling niet in aanmerking kwam voor een (rest)zetel in de nieuwe raad, liet weten beroep te hebben ingediend bij de Raad van State vanwege de manier waarop de verkiezingen verlopen zijn. Veel bijval kreeg hij daarvoor niet van zijn mede-raadsleden. Jaap van den Broek van Hart voor Oegstgeest, die eerder ook de door Van den Ouweelen aangevraagde hertelling steunde, wilde wel weten hoe het kan dat bij de hertelling niet per partij, maar wel per kandidaat behoorlijke verschillen te zien zijn. “Ik ben zelf zeven stemmen kwijtgeraakt, en zou graag helderheid hebben hoe dit kan.” Van den Ouweelen voegde hieraan toe: “Er zijn 125 verschillen bij voorkeurstemmen.”

Burgemeester Emile Jaensch nam vervolgens de tijd om de vertrekkende raadsleden, zeven van de negentien, toe te spreken. “We hebben heel wat meegemaakt samen in deze tijd waarin twee wethouders vertrokken en we via het beeldscherm moesten vergaderen. Ook hebben we vergaderd over bouwplannen, bruggen en afval.” Zo noemde Jaensch een heel aantal ‘hot topics’ van de afgelopen vier jaar. Natuurlijk noemde hij ook de gebiedsvisie van de Geesten en de huisvesting van vluchtelingen en statushouders.

“Er is hard gewerkt in en buiten de raadszaal. Daar wil ik jullie voor bedanken. Nu is er ruimte voor andere dingen.”

Over de vertrekkende raadsleden:

“Eric Bouw, je zult af en toe je agenda hebben vervloekt en ook de politiek. Hoe je dat allemaal doet, moet je mij maar eens leren. Je agenda kan nu een sprongetje maken.

Ook nemen we afscheid van onze éminence grise Kees Burger. Een bescheiden man met ruime ambtelijke ervaring.

Daarnaast zal Edgar Creemers niet terugkeren. Onze financiële man met sympathieke oplossingen. Je had op meer gehoopt, maar kunt nu, als een van de snellere van het land, meer tijd vrijmaken voor hardlopen.

Ingrid van Dillen, je hebt veel bereikt voor hen die minder mondig zijn. Veel plezier bij de buren na je verhuizing.

Debatteren was niet je ding, Watze Mandema. Maar je zette je koers uit, en dat was het. En als opgewekte man was de lach nooit ver weg.

Eelke van den Ouweelen, je bent consequent en welbespraakt. Een goed redenaar. Soms fel en soms gelaten. Je ging diep in op procedures. Als nestor van de raad, je zat hier sinds maart 2010, zul je je werk gaan missen. Ik hoop dat er snel iets anders op je pad komt. Met mijn woorden doe ik je tekort, ik hoop op een uitgebreider afscheid.

Je komt uit een nest van ondernemer, Marcus Rolloos, en hebt allerlei functies hier in huis bekleed. Veel sprak je over duurzame auto’s en het w-woord (waterstof – red).”

De niet terugkerende raadsleden kregen zelf ook de gelegenheid even hun stem te laten horen.

“Ik improviseer nu voor het eerst”, sprak VVD’er Erik Bouw. “Helaas zijn mijn vier jaar alweer voorbij. Het was plezierig verslavend.”

“Laten we blij zijn dat we een aantal problemen hier niet hebben”, sprak Kees Burger. “Laten we daar blij mee zijn en optimistischer zijn. Ik wil daar een mooie Bulgaarse spreuk aan toevoegen: ‘Vertrouw erop dat de situatie wel degelijk erger kan.’ Mijn tijd in de raad was vermakelijk en langdurig, en een verrijkende ervaring.”

Edgard Creemers zei van zijn raadstijd te hebben genoten. “Van een willend en onwillend college. Ik had graag nog vier jaar in de raad gezeten, helaas, maar andere hobby’s lonken.”

Ingrid van Dillen wist nog goed dat ze in oktober 2013 werd gevraagd om namens de ChristenUnie onder de vlag van het CDA in de raad plaats te nemen. “Er volgde een lachsalvo, maar de vraag was serieus. Nu ik afzwaai had ik het niet willen missen. Ook hier wil ik zeggen dat de kansenongelijkheid voor kinderen en jongeren ook in Oegstgeest aanwezig is.”

Watze Mandema dankte de toehoorders kort voor het feit dat hij hen mocht vertegenwoordigen.

Ook Eelke van den Ouweelen bedankte de bevolking van Oegstgeest dat hij hen twaalf jaar mocht vertegenwoordigen. “Als eenmansfractie was het een boel werk. Het zal u wellicht verbazen, maar ik hecht niet aan mijn zetel. Raadslid is iets wat je wordt. Dank voor de al dan niet constructieve samenwerking. Volgens mij heb ik vakantie, maar I’ll be back!”

Marcus Rolloos begon zijn afscheidsrede met een Franse spreuk: partir c’est mourir un peu. “Maar het is ook het begin van een reis. Ik ga mijn vrouw en kinderen weer meer zien, en meer zeilen. En misschien ga ik wel een boek schrijven, fictie natuurlijk, dat ik de tittel ‘De brug naar Oegstgeest’ meegeef. Pure fictie, dat snapt u, met hoofdstukken als ‘De ramp met de brug’ en ‘Kasteel Bommelstein en de aannemer met links’. Ik ben bang dat niemand iets van het boek zal snappen. Houdt u rekening met een cliffhanger aan het eind. Het gaat u allen goed.”