Réjean en Ginette Grard vieren diamanten huwelijksfeest

Zestig jaar na hun ja-woord in de liefdesstad Parijs, vierden Réjean en Ginette Grard (beiden 82) op donderdag 19 augustus hun diamanten huwelijk in Oegstgeest. Locoburgemeester Matthijs Huizing kwam langs om hen te feliciteren.

Door Willemien Timmers

In 1961 traden ze in het huwelijk, maar hun eerste ontmoeting dateert van veel eerder. “Ginette heb ik leren kennen toen ze een jaar of acht was, en ze vanuit Parijs met vrienden mee mocht op vakantie in een dorpje vlakbij Abbeville aan de Somme, het dorp waar ik vandaan kom. Ook in de jaren daarna bezocht ze regelmatig ons dorp, maar in onze tienerjaren gingen we ieder onze eigen weg”, vertelt Réjean terwijl hij zijn vrouw, die vanwege een langdurige ziekte wat minder goed uit haar woorden kan komen, af en toe een bemoedigend klopje op haar been geeft.

Dansavond

Na de middelbare school volgde de bruidegom eerst een korte tijd klassiek onderwijs. “Maar filosofie, Grieks en Latijn was niets voor mij, mijn hart lag bij ‘science’. En zo kwam ik uiteindelijk op de École Supérieure d’Electricité in Parijs terecht.” Toen hij tijdens de introductietijd een date nodig had voor een dansavond, zocht hij via de vroegere kennissen uit zijn dorp contact met Ginette. Tot zijn vreugde stemde ze in om mee te gaan, en de twee bleken een grote klik te hebben.

Sneltreinvaart

Réjean liet er geen gras over groeien. Het studentenfeest was in oktober 1960 en in de zomer van 1961 trouwde hij met zijn meisje. “Als student leek het mij het handigst om in de zomer te trouwen. Dat vonden mijn schoonouders behoorlijk snel, maar we hebben het toch gedaan!”

Hun geluk kon niet op toen in 1962 dochter Caroline werd geboren. Maar daarmee kwam hun leven niet in een huisje-boompje-beestje fase. Verre van dat. “Ik kon meedoen met een uitwisselingsprogramma met Stanford University in Californië. Wat een kans! Wij hielden wel van wat avontuur.”

USA

De komst van hun dochter maakte het geheel wel erg avontuurlijk. “Slechts drie dagen voor ik vertrok, werd zij geboren. Gelukkig kon ik dat meemaken, maar ook moeilijk dat ik ze zo snel alweer achter moest laten.” Om geld te besparen nam Réjean de boot, en niet het vliegtuig naar de Verenigde Staten. Samen met andere uitwisselingsstudenten voer hij op SS Groote Beer van Le Havre naar New York. Drie maanden later volgden Ginette en Caroline met het vliegtuig. 

Drie jaar lang woonde het Franse gezinnetje op de Stanford Campus in een oude legerbarak. “Ik haalde daar mijn PhD in Space Research. Eén van mijn begeleiders, Owen Garriott, werd later geselecteerd als astronaut, en maakte twee ruimtevluchten.”

Eén gegeven overschaduwde het verblijf in de Verenigde Staten een beetje: Het feit dat Réjean zich voor zijn 27e in Frankrijk moest melden voor militaire dienst. “We besloten van onze laatste maanden in de USA een feestje te maken, en reden met een oude Ford V8 het hele land door met als eindbestemming New York. We zijn overal geweest, hebben zoveel mogelijk gezien en veel leuke mensen ontmoet, die ons af en toe ook moesten helpen onze oude bak weer aan de praat te krijgen.”

In New York werd de auto verkocht, en zouden er vliegtickets naar Frankrijk worden gekocht. “Ik kwam er echter achter dat voor een paar dollars meer we per luxe stoomboot, genaamd Le France, terug naar huis konden. We hebben een heerlijke reis gehad, waarin ook kleine Caroline als een prinses behandeld werd.”

Dienstplicht

Réjean werd bij aankomst bij de keuringsarts meewarig aangekeken dat hij met 27 nog in dienst moest. “’Je hebt al een vrouw en een kind’, zei hij. ‘We moeten iets voor je regelen’. Hij keurde mij af vanwege mijn gehoor, en ik mocht het gebouw verlaten. Toen was ik vrij om verder te werken in ruimtevaartonderzoek.”

ESTEC

In no-time had hij weer een baan, en bereidde hij zich voor om opnieuw naar Amerika te vertrekken. “Alle papierwerk was al in orde toen een vriend van mij, die bij ESLAB in Noordwijkerhout werkte, die later in ESTEC opging, mij uitnodigde om een paar maanden in het lab mee te werken.” Om een lang verhaal kort te maken: de plek aan een universiteit in de staat Iowa werd afgezegd, en het echtpaar vestigde zich in Oegstgeest. 

Samen met hun dochter en inmiddels geboren zoontje Christophe, waar ze dolgelukkig en trots op waren, gingen zij boven De Gruyter aan de Lange Voort wonen. “Die gebouwen stonden toen nog in de modder.” Na een paar jaar aan de Hazenboslaan, verhuisde het gezin naar de Prinses Margrietlaan. 

Super-secretaresse

Met veel plezier werkte Réjean bij ESTEC. Het was een tijd dat er veel handen nodig waren. “Vandaar dat gevraagd werd of Ginette geen secretaresse wilde worden. Dat heeft ze jarenlang heel goed gedaan.” Dochter Caroline steekt haar bewondering niet onder stoelen of banken. “Mama was echt heel goed in haar werk, een super-secretaresse, en wist voor iedereen altijd alles te regelen. Zij heeft als jonge vrouw overigens in de vrouwenafdeling van het Franse leger gezeten. Naast haar fulltimebaan, heeft ze altijd perfect voor ons gezorgd. Dat was haar bijgebracht, en dat leefde ze uit. Daarnaast was ze heel breed geïnteresseerd, en nieuwsgierig naar nieuwe ontwikkelingen.”

Ruimtesonde

Al mocht hij in 2003 al met pensioen, Réjean bleef doorwerken tot in 2017. “Mijn werk is altijd mijn hobby geweest. De laatste jaren werkten we aan een groot project, ruimtesonde BepiColombo, die in 2009 al klaar zou zijn maar pas in oktober 2018 gelanceerd werd. Hij is nu op weg naar Mercurius.”

Franse school

Caroline en Christophe hebben beiden hun lagere en middelbareschooltijd op een Franse school doorgebracht. Na het Lycée français Vincent van Gogh in Den Haag zijn ze in het buitenland gaan werken en wonen ze nu beiden in Parijs. Ook twee kleinkinderen wonen daar. De oudste kleindochter woont inmiddels in de USA. “We wisten niet hoe lang we in Nederland zouden blijven, dus een Franse school leek toen het beste. Nu denk ik wel eens dat als we de kinderen gewoon op een Nederlandse school hadden gedaan, ze dichter in de buurt zouden wonen. Gelukkig ben je met de TGV zo in Parijs tegenwoordig.”

Trouw

Het echtpaar heeft het altijd erg naar de zin gehad in Oegstgeest, en nog steeds. “In de zomers gingen we, zeker na mijn pensioen, heerlijk naar ons tweede huis in Frankrijk. Maar terugkomen was altijd goed. Ik houd van de mensen hier,” sluit Réjean af. 

Het geheim van een goed huwelijk? “Ik zou zeggen trouw”, zegt de bruidegom na enig nadenken. “Ik heb heel veel gereisd, maar we wisten dat we elkaar altijd konden vertrouwen en elkaar na elke reis weer in de armen konden sluiten.”