Bloemen en stilte bij graven en monumenten voor gevallenen

Voor het tweede opeenvolgende jaar was het niet mogelijk om op 4 mei een grote bijeenkomst te houden om hen te herdenken die voor onze vrijheid zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog, en alle vredesmissies en oorlogssituaties daarna.

In de prachtige groene ‘kapel’ die de bomen in het Bos van Wijckerslooth vormen, werden bij het oorlogsmonument aan het eind van de middag van 4 mei door de gemeente (locoburgemeester Matthijs Huizing en D66-raadslid Arne-Jan Vos), de Oranjevereniging en diverse andere organisaties kransen gelegd. Eerder waren door vertegenwoordigers van het Comité Herdenken en Vieren en anderen al bloemen gelegd bij de oorlogsgraven bij het Groene Kerkje, en bij het Halifaxmonument op de Klein Proffijtlaan. (Foto’s Joop Verdonk)

Toespraak

Linda van der Zon - Bronsgeest, voorzitter van het Comité Herdenken en Vieren, hield in het Bos van Wijckerslooth een korte toespraak voor de weinige aanwezigen.

“We staan erbij stil dat sinds 1945 de wereld nog geen dag vrij is geweest van oorlog. Op 15 augustus 1945 kwam de oorlog in Nederlands-Indië ten einde, maar begon vrijwel direct de dekolonisatiestrijd van een land dat op zoek was naar vrijheid”, sprak zij. “Ook de vele vredesmissies in onder andere Libanon, Korea en voormalig Joegoslavië hebben hun tol geëist. Vanwege deze geschiedenissen reflecteren we op het verleden en proberen we lessen te leren voor het heden en de toekomst.

Vrijheid voelt voor velen als een vanzelfsprekendheid. Diegenen die oorlog gekend hebben, weten als geen ander dat dit niet zo is. In de 76 jaar na de bevrijding van Nederland waren tot op de dag van vandaag vredesoperaties nodig en helaas kost dit iedere keer mensenlevens.

Straks om acht uur is het overal in Nederland stil. Twee minuten waarin wij ons realiseren dat wij hier in vrijheid twee minuten stil kúnnen zijn! Wij doen dat in blijvende dankbaarheid jegens allen die waar ook ter wereld hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.”

Gedichten van scholieren

Een paar dagen voor 4 mei legde burgemeester Emile Jaensch samen met twee leerlingen van christelijke basisschool De Lichtwijzer, Isabel Schreve en Thijs Noort, al bloemen bij het monument. Hierbij droegen de leerlingen beiden een gedicht voor.

oorlog

ik heb een traan

die laat ik gaan

van de daden

en de gevaren

hoor je buiten die schoten

de commandant heeft gefloten

ik heb geleden

om het verleden

nu vind ik het fijn

geen oorlog of pijn

vroeger aten ze vieze havermout

nu eet ik iets lekkers en het is nooit koud

de helden hebben hun leven

voor mij gegeven.

Thijs Noort

Daar ligt zij dan, huilend op een vies bed,

Is er dan niemand, die Nederland redt?

Al doet het leger alles wat ze kunnen,

Uit dat kamp komen is haar te gunnen.

Ze is er gekomen met de trein,

En haar droom is om weer thuis te zijn.

Gelukkig is die tijd voorbij,

En is Nederland nu vrij.

Ik zeg bedankt tegen alle mensen die hebben geleefd met die knallen

En hun leven voor ons hebben laten vallen.

Isabel Schreve