Jack van den Helder in zijn lokaal. 'Het Jenaplan-onderwijs is mij op het lijf geschreven.' | Foto Willemien Timmers
Jack van den Helder in zijn lokaal. 'Het Jenaplan-onderwijs is mij op het lijf geschreven.' | Foto Willemien Timmers Foto: Willemien Timmers

Jack van den Helder veertig jaar op De Kring - Willibrordlocatie

Human Interest

‘Ik zou niet weten waar ik liever les zou geven’

Deze maand is het veertig jaar geleden dat Jack van den Helder zijn loopbaan als leraar begon op de Willibrordschool aan de Oegstgeester Rhijngeesterstraatweg. Al vier decennia geeft hij les op deze school, en hij lijkt nog niets van zijn energie verloren te zijn.

En Jack is er niet alleen. Hij is er samen met zijn Claire, die inmiddels ook al 37 jaar aan de school verbonden is, en op wie hij op de PABO in Heemstede in 1977 al verliefd werd. “Zij reisde net als ik met de bus vanuit Leiden naar school, en ze liep stage bij mijn broer die lesgaf op de Antoniusschool in Voorhout.”

Hij ziet zichzelf nog zitten in 1980 in het docentenkamertje aan de voorkant van de Willibrordschool, een ruimte die nu opgegaan is in de aula. “Ik had nog erg weinig gesolliciteerd, en werd na een goed gesprek met mevrouw Staats van het bestuur en directeur Paul Akerboom uit bijna negentig kandidaten gekozen. Ze wilden mij graag hebben als jonge leraar, want het lerarenteam was aan verjonging toe.”

De manier van het met elkaar omgaan als team is in de jaren behoorlijk veranderd. “Toen ik hier net begon, had je als stagiair geluk als je bij een vergadering in de teamkamer aanwezig mocht zijn. Nu laten we iedereen meepraten, en nemen we iedereen zo snel mogelijk op in onze groep.”

Dat lijkt trouwens te gelden voor iedereen, jong of oud, die de school binnenloopt. “Bijzonder is dat we hier elkaar allemaal bij de voornaam noemen. De kinderen zeggen ook geen ‘juf’ of ‘meester’. Ik ben dus gewoon Jack – voor iedereen. Als ik oud-leerlingen tegenkom, zeggen ze direct ‘Ha Jack, hoe is het?’, terwijl ik soms wel even goed moet kijken wie er voor mij staat na zoveel jaren.”

Jenaplan

Tot aan 1996 was de Rooms-katholieke Willibrordschool een school waar gewoon klassikaal onderwijs gegeven werd. Toen een leerlingentekort hen tot actie noopte, werd er gefuseerd met De Kring, de andere katholieke school in het dorp. Met de fusie werd ook het Jenaplanonderwijs geïntroduceerd. “Eigenlijk zei ik al vrij snel dat ik nooit meer terug zou willen naar het reguliere onderwijssysteem. In het Jenaplanonderwijs zitten meerdere leeftijden in één klas, zodat de ouderen de jongeren kunnen helpen. Zo leer je elkaars mentor te zijn.”

Leiden

Aan zijn eigen lagereschooltijd heeft Jack goede herinneringen. “Ik zat op de kleuterschool in de Leidse Haarlemmerstraat, bij de nonnen en juf Joke. Daarna zat ik op de lagere school in de Caeciliastraat. Een mooie tijd. En we zwommen in De Overdekte. We woonden aan de Maredijk, en konden vanuit huis altijd de opbouw van de kermis op het Schuttersveld zien.” Toen Jack in klas 5 zat, verhuisde het gezin naar Leiden Zuidwest, en ging Jack verder op de Antoniusschool. Daarna volgde de Maria-Mavo, de Havo en tenslotte de Pabo. “Een van mijn broers had dat ook gedaan, en dat leek mij wel wat.”

Druk

Bijna zijn hele loopbaan heeft Jack in de bovenbouw lesgegeven, en heeft hij honderden kinderen in zijn lokaal gehad. In veertig jaar is er op sommige terreinen veel veranderd. “Het lijkt erop dat kinderen meer problemen hebben, en veel meer meemaken. Er komt, ook digitaal, heel veel bij ze binnen. Het feit dat ouders het tegenwoordig veel drukker hebben, helpt daar niet bij. De druk om te presteren is hoger.” Ook de manier waarop naar het beroep van leraar wordt gekeken, en hoe het wordt beloond, is veranderd. “Daarom is het voor veel scholen moeilijk nieuw personeel te vinden.”

Jack kijkt met veel plezier terug op de veertig jaar die hij aan de Willibrordschool verbonden is. “Het honderdjarig bestaan in 1993 was geweldig. Verder heb ik nog meegedaan als meester bij Klassewerk, en later nog een keer bij Zapplive. Hartstikke leuk!”

Dieptepunt is ontegenzeglijk het overlijden van collega René van der Velde. “Het zijn de persoonlijke dingen die je het meest raken.”

Nieuw rapport

Dankbaar is Jack voor alle betrokken ouders bij de school. “We hebben nooit moeite om vrijwilligers te vinden voor activiteiten. Daar zijn we erg blij mee. Afgelopen jaar hebben we samen met ouders bijvoorbeeld een nieuw rapport gecreëerd waar geen cijfers op staan. Het is een soort portfolio dat we zelf hebben ontwikkeld, en waar ook de leerlingen zelf hun leerdoelen in kunnen opschrijven. Dat is uniek, en daar zijn we trots op.”

Vorige week dinsdag werd Jack op school feestelijk ontvangen en in het zonnetje gezet. Daar geniet hij nog van na. “De Kring is een prachtige school, ik zou niet weten waar ik liever les zou geven.”

(Willemien Timmers)

De jubilaris ontving ook een herinneringsspeld, die hij nog tegoed had van zijn 25-jarig jubileum.

Uit de krant

Uit de krant