Mies Snieder: Ik had nooit durven dromen dat ik honderd zou worden.
Mies Snieder: Ik had nooit durven dromen dat ik honderd zou worden. Foto: Wil van Elk

Mies Snieder-ter Beek treedt toe tot 'Club van honderd'

Human Interest

Oegstgeest is weer een eeuwling rijker. Het is Mies Snieder-ter Beek, die op donderdag 16 januari jl. deze memorabele leeftijd bereikte. Een dag later kwam burgemeester Emile Jaensch op bezoek om haar namens de gemeente te feliciteren en een boeket bloemen te overhandigen. Mies woont sinds enkele jaren in Verpleeghuis Hofwijck, waar ze goede verzorging krijgt. Het personeel had de koffiekamer feestelijk versierd.

Door Wim van Tuijl

"Wat waardeer ik het dat u gekomen bent", prijst ze de aanwezigheid van de burgemeester. Op haar verzoek geeft hij uitleg over een aantal schakels, die onderdeel zijn van de ambtsketen die hij tijdens officiële gelegenheden draagt. "Op de onderste schakel staat op de ene zijde het gemeentewapen van Oegstgeest, dat ik gebruik bij gelegenheden zoals bezoek aan een 100-jarige. De andere zijde draagt de afbeelding van het rijkswapen. Deze afbeelding is te zien als ik bijvoorbeeld op een gelegenheid ben waar bijvoorbeeld Koninklijk bezoek aanwezig is", legt hij uit. "De schakel met letter 'O' staat voor Oegstgeest en 'W' refereert naar Willibrord, die in de achtste eeuw op de hoogste duin de Groene Kerk stichtte", vervolgt hij.

Er ontspon zich een leuke interactie tussen burgemeester en de jarige Mies, waarbij laatstgenoemde de uitleg over historische feiten van Oegstgeest zeer op prijs stelde. "U ziet er nog prima uit en gezien uw welbespraaktheid met goede zinsbouw merk ik dat u geniet en nog ouder wilt worden", concludeert hij. De taart werd aangesneden. "U moest er honderd jaar op wachten, maar dan heb je ook wat", grapte de burgemeester over de lekkere taart die werd geserveerd en waarbij ze door de aanwezigen werd toegezongen.


Onderwijs als rode draad

Ruim drie jaar geleden heeft deze verslaggever haar geïnterviewd in het kader van de rubriek 'Oegstgeestenaren ouder dan de Oegstgeester Courant'. Ze heeft toen met grote bezieling en helderheid van geest uitgebreid over haar leven verteld.
Mies werd op 16 januari 1920 geboren in Enschede. Na de HBS volgde ze de Kweekschool, nu Pedagogische Academie geheten. Deze opleiding rondde ze met succes af en stond al op jonge leeftijd voor de klas. In januari 1946 verhuisde Mies naar Leiden en ging aan de slag als lerares aan de Haanstraschool, waar niet alleen een Kweekschool was, maar ook een opleiding voor kleuterleidsters. Aan hen gaf Mies les. De loopbaan van Mies verliep voorspoedig. "Uiteindelijk werd ik benoemd tot directrice van de Opleiding voor Kleuteronderwijs", vertelde ze. Op latere leeftijd heeft Mies nog de studie Pedagogiek opgepakt, waarna ze werd aangesteld als docent Pedagogiek A aan het Nutseminarium in Amsterdam. "Dit werk heb ik tot mijn pensionering gedaan."
Ze spreekt uitstekend Engels. "Tante Mies vertaalde voor mij songs van The Beatles", geeft een aanwezige nicht aan. Een van haar kleinkinderen: "Het was fijn om bij haar te logeren. Vaak speelde ze piano of blokfluit en zongen we erbij."


Levenswending

Een bijzondere levenswending voor Mies kwam in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. "Ik had een goede vriendin waar ik geregeld over de vloer kwam. Ze had een man en drie zoons. Helaas overleed ze in 1974 op betrekkelijk jonge leeftijd. Ik bleef bevriend met haar man en kinderen en er groeide een diepe band tussen mij en Wim Snieder. In 1976 besloten we te trouwen en opeens had ik, zeg maar, drie stiefzonen. De band tussen mij en hen was prima." Inmiddels heeft ze nu vijf kleinkinderen en één achterkleinkind. We woonden decennialang aan de Kennedylaan 171; een mooie bungalow met tuin, grenzend aan het Oegstgeester Kanaal. Na pensionering hebben we een aantal mooie reizen ondernomen", geeft ze aan. Na het overlijden van Wim bleef ze nog lange tijd op genoemd adres wonen totdat het fysiek niet meer ging. Ze kwam uiteindelijk in Wijckerslooth en verhuisde enkele jaren geleden naar Hofwijck.
Op de vraag van de burgemeester of ze had gedacht zo oud te worden: "Nee, dit heb ik nooit durven dromen", vertelde ze tot slot.

Uit de krant

Uit de krant