Oegstgeestenaar in Spanje - Met een beetje geluk

Met een beetje geluk heb je in Spanje een huis met een zwembad, wij dus ook. Heerlijk, maar het geeft soms problemen. Zo hadden we vorige zomer visite toen de man vroeg of hij mocht zwemmen. Hij zei er gelijk bij dat hij altijd naakt zwom. Ik zei: 'Je mag wel zwemmen, maar niet zonder zwembroek, ik wil "dat" niet zien.' Hij ging dus niet zwemmen. We hebben ook wel visite die gezellig op de rand van het zwembad gaat zitten en dan allemaal met de zweetvoeten in het water. Ik vind dat niet fris, we hebben een buitendouche, ga daar maar eerst onder met je voeten, denk ik dan. We hebben vorig jaar nieuw water gekocht (ruim 300 euro voor 50.000 liter) dus dat wil ik graag een beetje schoon houden. Er komt dan een grote tankauto, want het is verboden om er drinkwater voor te gebruiken. Het is hier met water toch vreemd gesteld. Kraanwater in Spanje is veel goedkoper dan in andere Europese landen. Op straat zijn kranen voor gratis drinkwater (agua potable), maar de meeste mensen vertrouwen dat niet en kopen grote plasticflessen met water, dat is een heel gesjouw en weggooiplastic is slecht voor het milieu, statiegeld kent men niet in Spanje. Om geld te besparen (?) halen ze met hun dure auto gratis water bij de straatkraan, men staat soms zelfs in de rij met 10 flessen. Volgens een deskundige is kraanwater in Spanje zelfs gezonder dan water uit de winkel, omdat er meer mineralen in zitten. Flessenwater is er als bronwater en mineraalwater, veel verschil is er niet. Ik zag dat in Nederland op de TV gewaarschuwd werd voor drinkwatertekort in de droge zomermaanden. Hier hebben ze stuwdammen in de rivieren gebouwd met grote waterbekken en langs de kust 'waterfabrieken' (ontziltingsinstallaties), waar van zeewater drinkwater gemaakt wordt. Misschien een idee voor Nederland? Zijn ze gelijk van al die medicijnresten in het drinkwater af. In zeewater is de verdunning veel en veel groter. Mijn idee over medicijnresten, zoals die van de anticonceptiepil in drinkwater in Nederland, klopt dus wel. Ik dacht dat er minder kinderen werden geboren door al die pilresten die uit heel Europa de Rijn afzakken en in Nederland worden opgedronken. Maar ze hebben alleen geslachtsverandering bij vissen zien optreden, hoewel dat natuurlijk op hetzelfde neerkomt! Die vissen kregen geen kleine visjes meer.
Hans Oudendorp

Oegstgeestenaar in Spanje

Net als vorig jaar schrijft journalist Hans Oudendorp in juli en augustus een zomercolumn voor de Oegstgeester Courant over het leven in Spanje. Hij woont er al heel wat jaren en schrijft er voor het Nederlandstalige weekblad 'Hallo' dat aan de Costa Blanca verschijnt. Onder de titel 'Oegstgeestenaar in Spanje' laat hij een weer aantal onderwerpen de revue passeren die op z'n minst opmerkelijk genoemd mogen worden.
Hans Oudendorp (1947) is van geboorte Hagenaar maar bewaart de mooiste herinneringen aan Oegstgeest. Hij vertelt daarover: "Op de Puch naar de HBS (examenklas 1965) in de Kagerstraat, 's middags met vrienden biljarten in café Emmelot aan de Geversstraat, zaterdags naar dansles bij dansschool Style aan het Wilhelminapark en na afloop dwars door de pikdonkere Leidse Hout om je dansmeisje thuis te brengen. Af en toe was ik mijmerend te vinden bij het geboortehuis van Jan Wolkers in de Deutzstraat omdat 'Terug naar Oegstgeest' natuurlijk op mijn boekenlijst stond." Na die school vervulde hij achttien maanden zijn militaire dienstplicht. Hij werd na de dienst aangenomen als stagiair bij het ministerie van Defensie, trouwde en kreeg twee kinderen. Hij werkte bij de directie Dienstplichtzaken en later bij de directie Communicatie en Voorlichting van Defensie en woonde jarenlang met zijn gezin in de Pieter Molijnlaan in Oegstgeest. Schrijven bleek een leuke hobby, 25 jaar was hij redactievoorzitter van De Scheepsbel, het personeelsorgaan van de Koninklijke Marine Den Haag, Oegstgeest en Wassenaar en schreef daarnaast voor het Leidsch Dagblad en het Leids Nieuwsblad. Na 37 jaar nam hij in verband met de gezondheid van zijn echtgenote ontslag bij Defensie en vertrok naar Spanje, waar hij freelance ging werken als journalist. De artistieke genen zaten in zijn bloed, zijn vader maakte glas-in-lood en werkte parttime bij Atelier de l'Art van Edward Dullaart in de Dorpsstraat.