Grote inspiratiebron voor de roman was het beeld 'Moeder en kind' van kunstenares Fiep Lever-Smitskamp. | Foto Willemien Timmers
Grote inspiratiebron voor de roman was het beeld 'Moeder en kind' van kunstenares Fiep Lever-Smitskamp. | Foto Willemien Timmers

'Laat me los, hou me vast' - Eerste roman Ronald da Costa

Cultuur

Wie zoekt naar een mooi cadeau voor onder de kerstboom kan bij de twee lokale boekhandels het nieuwste boek van de bekende Oegstgeestenaar Ronald da Costa vinden. Voor het eerst, na al zijn dichtbundels, columns en theologische werken, schreef hij een roman. "Schrijven is mijn lust en mijn leven", laat de gepensioneerde predikant enthousiast weten.

Hij wist niet dat hij het kon, een roman schrijven, maar 'het gebeurde gewoon'. En dus kan de lezer genieten van een boek dat heerlijk vlot doorleest en hem of haar meeneemt in het leven van de Haagse Eddie van Gelder in zijn dertiende, drieëndertigste en drieënvijftigste levensjaar. "Het verhaal broeide al langer", laat Da Costa weten, terwijl hij zijn volgekrabbelde ruwe schema's laat zien aan de hand waarvan hij het verhaal schreef. Iedere dag kroop Da Costa met veel zin achter zijn computer om de belevenissen van Eddie aan 'het papier' toe te vertrouwen. "Voor het eerst heb ik fictie geschreven. Zo'n drie jaar ben ik met dit boek, mijn drieëntwintigste, bezig geweest, en ik ben er heel erg blij mee. Ik had niet gedacht dat ik het kon", zegt hij lachend.

Herinneringen

Het boek, waarin hechten en loslaten, geborgenheid en vrijheid, de thema's zijn, stoelt voor een groot deel op allerlei jeugdherinneringen van de schrijver. Toch benadrukt hij dat het niet autobiografisch is. "Een roman schrijft zichzelf. Personen kunnen bekenden zijn van de auteur, zij zoeken hun eigen weg, en gaan soms hun eigenwijze gang. Adriaan van Dis heeft gelijk wanneer hij opmerkt: 'Niet alle verbeelding is autobiografisch.' Zo herken ik veel in het leven van Eddie van Gelder, maar ben ik hem niet", stelt hij in zijn nawoord. "De figuren gingen tijdens het schrijven hun eigen weg", benadrukt Da Costa in zijn met boeken volgepakte studeerkamer. "Na een dag schrijven herlas ik 's avonds alles. Mooi om dan alvast te bedenken met welke scene je verder wilt."
Telkens als hij een deel af had, nam Da Costa een pauze. Dat was ook direct een mooi moment voor zijn meelezers, die hij zeer erkentelijk is, om hun mening te geven. "'We leren een heel andere kant van je kennen', zeiden ze allemaal. Dat vind ik prachtig. Als schrijver ben je helemaal eigen baas."
En ook al is Eddie een fictieve figuur, Da Costa herkent veel van hem in zichzelf. De lezer leeft mee met de hoofdpersoon in drie belangrijke fases van zijn leven, en moet met lede ogen toezien dat Eddies leven anders uitpakt dan zijn ouders voor hem hadden gehoopt. Omdat het boek in de directe rede, de ik-vorm, is geschreven, kun je niet anders dan helemaal 'in' het indringende verhaal zitten. Een verhaal waarin je meevoelt met Eddie in zijn strijd met hechten en loslaten. "Het plot zag ik niet aankomen", zegt da Costa glimlachend, als een schrijver die toeschouwer was van zijn eigen creatieve schrijfproces.

Beeldje

Grote inspiratiebron voor de roman was het beeld Moeder en kind, dat Da Costa bij zijn afscheid als predikant van kunstenares Fiep Lever-Smitskamp cadeau kreeg, en de voorkant van het boek siert. "Een beeld dat prachtig laat zien hoe moeilijk het is om een ander los te laten."

Ontmoet de schrijver zaterdag of zondagKomende zaterdag, 15 december, zal Ronald da Costa om 16.00 uur zijn boek bij Boekhandel de Kler in de De Kempenaerstraat presenteren. De dag erna, op zondag 16 december, is de schrijver van 14.00 tot 15.30 aanwezig in de Rijnlandse Boekhandel op de Lange Voort om zijn roman te signeren.

(Willemien Timmers)

Uit de krant

Uit de krant