Piet en Annie Overvliet-Star en de Oegstgeester Courant stammen uit 1928

In deze rubriek verschijnen interviews met inwoners van Oegstgeest die zo rond de leeftijd zijn van de Oegstgeester Courant, en dat is 89 jaar. Zij vertellen over hun leven en over Oegstgeest van vroeger en nu.

In de serie Oegstgeestenaren die net zo oud zijn als de Oegstgeester Courant dit keer een echtpaar. Dit verraadt dat er sprake is van twee mensen die een lange geschiedenis met elkaar hebben. Piet Overvliet bevestigt: "We zijn 65 jaar getrouwd en hieraan is in de Oegstgeester Courant aandacht geschonken. De burgemeester is met bloemen langs geweest." Een idee dus om dit echtpaar wat beter te leren kennen. Een simpele rekensom: beiden zijn 89 jaar.

Extra scholing in avonduren

Piet is geboren aan de Valkenburgerweg, die destijds tot de gemeente Oegstgeest behoorde. "Ik ging echter in Rijnsburg naar school: de hervormde Wilhelminaschool, die nog steeds als basisschool bestaat." Annie: "Ik woonde in Rijnsburg en kom uit een groot gezin met zeven kinderen. Ik bezocht de gereformeerde Julianaschool. Die is niet meer als school, maar momenteel als kinderopvang in gebruik."

Doorleren was in die tijd meer weggelegd voor rijkere mensen. Annie ging naar de huishoudschool en Piet ging in loondienst als elektromonteur in Rijnsburg. Ambitie om hogerop te komen had hij zeker. Vertelt: "In de avonduren heb ik zes jaar de Avondambachtsschool bezocht. Tijdens de bezettingsjaren werd de opleiding onderbroken, maar uiteindelijk heb ik me weten te ontwikkelen tot een allround vakman op het gebied van elektrotechniek."

Eerste ontmoeting tijdens oppassen

Piet en Annie ontmoetten elkaar op 17-jarige leeftijd. Hij was samen met een vriend en vriendin aan het oppassen bij een gezin. Annie was er ook. "Die avond viel er nog geen klik tussen ons. Toevallig moest ik de volgende ochtend bij haar ouders een schakelaar monteren. Ik kwam haar weer tegen en een afspraak met elkaar volgde." De basis voor een lange relatie was gelegd en het jaar daarop volgde de verloving.

Wel even wennen bij zo'n grote schoonfamilie. Wij waren maar met z'n vieren, dus ik had aardig wat in de melk te brokkelen thuis", merkt Piet op. Annie: "En daar kreeg je bij ons de kans niet toe", grapt ze. "Geeft niet hoor, ik bof dat ik zo'n fijne schoonfamilie heb gekregen", reageert Piet. Tussendoor moest Piet voor militaire dienst naar Nederlands-Indië waar hij een kleine twee jaar verbleef. "Onze relatie ging per brief verder. We schreven elkaar zowat elke dag. Significant dat de keuze voor elkaar serieus was. In 1952 zijn we gehuwd", vertelt Annie.

Het echtpaar kreeg een zoon en een dochter. Er zijn twee kleinzoons en een kleindochter geboren. "De contacten met hen zijn uitstekend. We genieten volop van elkaar", zeggen ze in koor. Piet laat me de verlovingsring zien. "Hierop is een extra stukje gezet en we hebben er tijdens ons 50-jarig huwelijk een diamant op laten zetten; ten teken dat we het volgende decennium gingen voor 60 jaar huwelijk, maar de teller staat inmiddels op 65", vertelt hij trots.

Dit alles door een ontmoeting tijdens oppassen. "Nu passen we op elkaar", ventileert het nog zo vrolijke koppel waarvan de genegenheid voor elkaar nadrukkelijk in hun grappige woordspelingen naar elkaar naar voren komt.

        
Succesvolle en actieve werknemer

Piet heeft een lange loopbaan bij Sikkens (nu onderdeel van AKZO/Nobel, red.) gehad. "Ik ben daar opgeklommen tot hoofd van de Elektrotechnische Dienst. Daarnaast was ik binnen het bedrijf zeer actief. Ik was voorzitter van de ondernemingsraad, had zitting in de deelnemersraad AKZO-pensioenfonds en was voorzitter van de Personeelsvereniging. Ik heb het activiteitenprogramma daarvan flink uitgebreid, onder meer met excursies en sportbeoefening. Tot mijn 70e ben ik daarbij betrokken gebleven, maar ben wel op mijn 62e met pensioen (VUT) gegaan", vertelt Piet over zijn maatschappelijke carrière. Zijn drukke bestaan was reden dat hij vaak van huis was. "Ik heb een geweldige echtgenote die er altijd was voor de kinderen en ze alles heeft gegeven wat ze nodig hadden. Ze zijn uitstekend terecht gekomen; goede opleidingen en prima banen", prijst Piet zijn geliefde echtgenote.

Door hun lange wonen in Oegstgeest hebben ook zij het dorp zien veranderen van een dorp met bollenvelden en weilanden in een groot forensendorp. "Na tien jaar met de kinderen bij mijn ouders te hebben gewoond, kregen we woonruimte aan de Korenbloemlaan. Daar woonden we 27 jaar en nu bezitten wij al 28 jaar deze prachtige patiobungalow waar we met veel plezier wonen. Voor mij het mooiste plekje in Oegstgeest", vertelt Piet.

"Vergeet niet de Klinkenbergerplas. Dit is voor mij naast het huis de mooiste plek", vervolgt Annie.

Veel gezien

"We kijken tevreden terug op de mooie vakanties die we met de camper naar Zuid- en Noord- Europese landen hebben gemaakt en genieten daar nu nog van", bevestigen Piet en Annie. Zeker nu zulke reizen door fysieke beperkingen niet meer mogelijk zijn. Daarom zijn we extra dankbaar dat we het allemaal hebben kunnen doen", zegt het gelovige echtpaar dat door fysieke ongemakken weliswaar niet meer naar de kerk gaat, maar wel maandelijks de Bijbelstudie in Willibrordserf bezoekt. Annie: "Jarenlang heb ik voor de Hervormde Vrouwendienst zieken mogen bezoeken. Ben blij en dankbaar dat ik dit kon en mocht doen", concludeert ze. Het echtpaar woont nog zelfstandig maar heeft wel dagelijks hulp nodig, zeker voor Annie die een reumatische aandoening heeft die haar op dominante wijze in haar mogelijkheden beperkt. "Ook de kinderen kijken veel naar ons om en helpen ons waar nodig", vult Piet aan.

Lid in Orde Oranje-Nassau en andere eretekenen

"Behalve mijn huwelijk met Annie had ik nog een hoogtepunt in mijn leven. Ongeveer twintig jaar geleden werd ik benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Daarnaast heb ik nog andere onderscheidingen: Teken van Orde en Vrede, Herdenkingsmedaille van de gemeente Oegstgeest en een Medaille van mijn bestuurslidmaatschap van de Wapenbroeders." Legt uit: "De Wapenbroeders is na de Tweede Wereldoorlog opgericht en bestaat uit oud-militairen. Ik ben ook lid van Vereniging Oud-Militairen Indonesië. Velen zijn inmiddels overleden, dus het ledental van die organisaties worden met het jaar kleiner. Maar zolang het kan, blijf ik bijeenkomsten bezoeken", zegt Piet tot slot.

(Door Wim van Tuijl)