Oegstgeester Wendela onthult plaquette Shaffy in Terweepark

Op zaterdag 18 februari om 14.00 heeft de jeugdliefde van Ramses Shaffy Wendela van Mens - van Goudoever, inwoner van Oegstgeest, feestelijk een straatnaambord en de plaquette onthuld in het historische Terweepark.

Het straatnaambord en de plaquette willen Leiden voorgoed herinneren aan een stukje Oegstgeest in Leiden: het Terweepark. En aan de beroemdste bewoner: Ramses Shaffy.

Ruim honderd belangstellenden, waaronder Armin van Buuren, woonden de feestelijke onthulling bij. Zo zong Damiaan van Noort het lied dat Shaffy ooit speciaal voor Wendela heeft gecomponeerd 'Sneeuw voor Wendela'. Aanwezig was ook Antoinette van Villa Antoinette, die putte uit de talrijke verhalen rond het Terweepark. Zij kondigde aan dat er ter ere van Ramses Shaffy's twaalf Leidse jaren een theaterstuk op locatie zal komen.
Ramses Shaffy woonde van zijn zesde tot zijn achttiende jaar op Terweepark 5, als pleegzoon van de Leidse cardioloog en verzetsman Herman Snellen en zijn vrouw Roos. Ramses, geboren bij Parijs, was kort daarvoor terechtgekomen in het Jeugdherstellingsoord 'Zonneschijn', waar hij geregeld ontsnapte. Maar in Leiden voelde hij zich al snel thuis.
Ramses, toen nog Didi Snellen geheten, leerde vanaf 1940 op de grote vleugel pianospelen. Hij leerde niet alleen Bach en Ravel, maar kon ook eindeloos improviseren. Samen met zijn zusje Aya Snellen ging hij naar zomerkampen, waar hij naar hartenlust liederen zong. Ook toonde hij al vroeg het nodige acteertalent.
De jonge Ramses zat ook vol kattenkwaad. Hij maakte hoeden, die hij verkocht aan de buurvrouwen. Op een dag zei een buurvrouw: "Als je geld nodig hebt, moet je het maar zeggen. Ik heb er genoeg van om met die oude onderbroeken van je moeder op mijn hoofd te lopen." Hij wilde ook weleens stelen. Toen hij op een dag naar Parijs wilde en geen geld kreeg voor een treinkaartje, was de volgende dag de fiets van zijn moeder verdwenen.
In de tuin van het huis stond een groot verwarmd kippenhok. Daar versierde Ramses de verpleegsters van het Academisch Ziekenhuis. In 1952 vertrok Ramses Shaffy na 12 jaar Leiden naar de toneelschool in Amsterdam. Hij zou nog vaak zijn pleegouders bezoeken.
Ramses Shaffy zegt zelf later in zijn biografie over zijn Leidse jaren: "In al mijn interviews wordt altijd de nadruk gelegd op mijn Egyptische vader en mijn Russische moeder, terwijl mijn leven hier is geweest, bij mijn pleeggezin, en dat is de schoonheid en de basis van mijn leven geweest. (…) Moeder Roos, ik herkende haar meteen, dat klikte als elektriciteit. En dan mijn vader, een wetenschapper, iets rationeler dan de emotionele… Daar ben ik door opgevoed en daar wil ik meer het accent op leggen dan op mijn genen."
Het Terweepark waar Shaffy woonde, ligt ingeklemd tussen het Poortgebouw en Villa Antoinette aan Zeezijde van Leiden Centraal. Het huis waar hij woonde is in de jaren '90 gesloopt, maar het park en Villa Antoinette zijn gebleven.
Nog steeds overweegt de gemeente Leiden om het busstation aan voorzijde van Leiden Centraal te verhuizen naar het Terweepark. Niet alleen omwonenden zijn tegen. Eerder tekenden de provincie Zuid-Holland, Rover, Arriva en de Fietsersbond al protest aan. Ook zijn in de Leidse gemeenteraad Groenlinks, CDA en PvdD tegen. D66 is erg kritisch over het draagvlak voor verhuizing. De verkeersmaatregelen bij verhuizing zullen ook Oegstgeest raken.

Bron: We zien wel – het wonderbare leven van Ramses Shaffy van Sylvester Hoogmoed en Naakt in de orkaan van Bas Steman