Corrie van der Meer-Lubbe bruist nog van energie

Dit jaar verschijnen in deze rubriek interviews met inwoners van Oegstgeest die zo rond de leeftijd zijn van de Oegstgeester Courant, en dat is 89 jaar. Zij vertellen over hun leven en over Oegstgeest van vroeger en nu.

Een echte Oegstgeestenaar. Zo mag je Corrie wel noemen. Dit wordt nadrukkelijk bevestigd omdat haar wieg stond aan de Wijttenbachweg in huize Torenveld. Deze tot Rijksmonument verheven woning is gebouwd in 1771 en bewaart dus een rijke historie. Corrie heeft qua leeftijd alles gemeen met de Oegstgeester Courant. Beide dateren van 18 februari 1928.

Tekst: Wim van Tuijl. Foto: Willemien Timmers

Een grote foto met kinderen en kleinkinderen aan de muur en een rijk gevulde tafel met kerst- en nieuwjaarskaarten onderstrepen dat Corrie bepaald geen eenzaam persoon is. "Die familiefoto is gemaakt toen ik 85 werd. Jammer dat mijn man dat niet meer heeft meegemaakt. En wat die kerstkaarten betreft; er komen er nog veel meer," zegt ze resoluut. Vervolgt: "Ik kom zelf uit een gezin met acht kinderen, keurig verdeeld over vier jongens en vier meisjes. Alle jongens zijn inmiddels overleden," vertelt ze. "Evenals mijn echtgenoot, Ab van der Meer. Op 86-jarige leeftijd vlak voor ons 55-jarig huwelijk. Uit ons huwelijk zijn drie zonen geboren; die zijn nu 58, 55 en 53 jaar," geeft ze aan. Ze heeft goed contact met hen en haar kleinkinderen. "Mijn middelste zoon woont in Oegstgeest en komt elke zaterdag bij mij eten."

Oegstgeest is flink veranderd

Ze bevestigt dat Oegstgeest door de jaren heen sterk is veranderd en uitgebreid. "In mijn jonge jaren keek je vanuit huize Torenveld helemaal uit naar Warmond. Alles was weiland en landbouwgrond. Mijn vader had een flink stuk grond gepacht van een Leidse professor. Daarop verbouwde hij groentes, maar ook hield hij zich bezig met bollenteelt. De kinderen hielpen mee. Ik heb ik weet niet hoeveel aardbeien geplukt," herinnert Corrie zich. Trouwens, meer familieleden waren werkzaam in de bollenteelt. In huize Actaea aan de Terweeweg woonde een broer van mijn vader en had rondom land voor bollenteelt." Nee, er was geen Bloemenbuurt, geen Zeeheldenwijk, geen Schilderswijk, laat staan Haaswijk. Ook de Schoutenburgstraat en Torenveldstraat heeft ze gebouwd zien worden. De Hofdijck was slechts een zandpad. Oegstgeest was in die tijd een klein dorp, met boerderijen en bollenbedrijven. In die tijd reed, tot 1960 overigens, de blauwe tram over de nabijgelegen Rhijngeesterstraatweg richting Dorpsstraat en vervolgde zijn weg naar Haarlem.

'Na mijn huwelijk ben ik verhuisd naar Utrecht. Mijn man was perser bij een stomerij. Een jaar later woonden we vier jaar in Schiedam, maar uiteindelijk gingen we terug naar Oegstgeest. We woonden aan de De Kempenaerstraat en Ab werkte aanvankelijk bij een stomerij in Leiden, maar werd later ambtenaar bij de bibliotheek, gelegen aan het Rapenburg in Leiden. We verhuisden van de De Kempenaerstraat naar de Celebesstraat en daar hebben we 40 jaar met veel plezier gewoond." Corrie vertelt dat de Indische buurt (Buitenlust) zich kenmerkte als een echte sociale dorpsgemeenschap waar de bewoners elkaar kenden. Er waren ook meerdere levensmiddelenwinkels, zoals een slager, een bakker, een kruidenier en een groentewinkel. "Het was een echte arbeidersbuurt waar veel bewoners bij de tram werkzaam waren," vult Corrie aan. "We hebben daar met veel plezier gewoond, maar kozen, nu elf jaar geleden, voor een appartement aan de Narcissenlaan omdat Ab te maken kreeg met veel lichamelijke ongemakken. En dan is gelijkvloers wonen de beste optie."

Corrie denkt even na over de vraag wat haar favoriete plek in Oegstgeest is. "Eigenlijk het gebied rond het molentje." Ze bedoelt de Oudehofmolen aan de Irislaan. "Ik woon in een prachtig appartement, want op het balkon heb ik zicht op veel bomen. Zodra ze in blad komen is het net of ik aan de rand van een bos woon," vertelt ze enthousiast. "Ik geniet ook van wandelen langs het pad, gelegen achter mijn appartement, naar de molen toe en over de brug naar de winkels."

Smeerolie

Corrie beaamt dat ze vrijwilligerswerk heeft gedaan. "Blij dat ik dat tientallen jaren heb kunnen doen. Ik ben 25 jaar vrijwilliger bij de Zonnebloem geweest. Dit is op haar pad gekomen toen mevrouw Heemskerk, de moeder van BO'er (Bekende Oegstgeestenaar) Henk Heemskerk, Corrie vroeg haar op te volgen. "Ik heb veel bezoekwerk gedaan aan mensen met een beperking binnen de wijk Buitenlust. Het kwam vaak voor dat deze mensen verhuisden naar Hofwijck of Wijckerslooth. Dan vroegen ze me of ik wilde blijven komen. Natuurlijk deed ik dat," aldus Corrie, die vervolgens de erepenning van die organisatie laat zien die ze in 2008 heeft ontvangen. Ze heeft ook de Gouden Speld van Zonnebloem gekregen voor haar vele verdiensten. Niet alleen voor Zonnebloem heeft ze vrijwilligerswerk gedaan. "In verpleeghuis Van Wijckerslooth bracht ik bewoners naar de kapel om de mis bij te wonen. Jarenlang heb ik het Oegstgeester Kerkblad gelopen en één keer per maand bracht ik namens de Willibrord Kerk de bloemengroet naar een zieke parochiaan." Deze activiteiten verraden dat ze van Rooms Katholieke huize is, maar bevestigen ook dat ze gedreven was om veel voor anderen te betekenen. "Ik ben dankbaar dat ik deze werkzaamheden zo lang heb mogen doen."

Familiebanden

Als echte Oegstgeestenaar zijn door huwelijken allerlei relaties ontstaan; met name met andere echte Oegstgeester Rooms Katholieke families. Ze somt verwantschappen op met families als Hoogervorst, Van Rijn, Den Hollander, Witteman en natuurlijk Van der Meer en Lubbe. "Ik kijk terug op een fijn familieleven waar ik veel mooie contacten aan heb overgehouden. Door de jaren heen heb ik de nodige vriendschappen opgebouwd, waarvan ik geniet. Daarnaast heb ik een lieve buurvrouw die altijd een oogje in het zeil houdt en me soms een lekker stamppotje komt brengen," zegt ze enthousiast.

Corrie houdt van lezen, puzzelen en spelletjes op de computer. "Bij dat laatste moet ik een beetje opletten, want het werkt wel verslavend," waarschuwt de bijna 89-jarige, die blijk geeft hoe zeer ze met de tijd is meegegaan. "En natuurlijk niet te vergeten: klaverjassen. Dit kaartspel doe ik elke week in de recreatiezaal van het nabijgelegen seniorenwooncomplex Heemwijck.

Memorabele momenten

"De geboorte van mijn eerste kind, maar de andere twee staan mij even na," zegt ze er direct bij. "Zo'n moment was ook de geboorte van mijn eerste kleinkind. Ik kon dit wel van de daken schreeuwen van blijdschap. Mijn zoon woonde toen voor zijn werk in Engeland. Mijn man en ik hebben direct een vlucht naar Engeland geboekt om de kleine te zien," zegt ze niet zonder trots. Ze noemt ook de minder mooie momenten, zoals het overlijden van haar man en schoondochter, die maar 55 jaar mocht worden. "Ouder worden heeft wel het nadeel dat steeds weer familieleden en goede bekenden aan je ontvallen."

Wees positief en blijf bezig

"Wees positief ingesteld en blijf goed bezig; zowel voor je zelf als voor anderen. Nog steeds bezoek ik iedere maandag een vriendin die MS heeft. Ik kook dan voor haar en eet dan mee. Ik lust praktisch alles. Als er biefstuk of een lekker runderlapje bij is, dan ben ik extra tevreden. Met een zus die ook weduwe is, ga ik de laatste jaren op vaarvakantie. Met een goede vriendin, Jo van Elk, ben ik dit jaar op klaverjasvakantie geweest. Erg leuk en voor herhaling vatbaar", geeft ze aan. Die vriendin is een tante van een andere BO'er; namelijk journalist en fotograaf van de Oegstgeester Courant, Wil van Elk.
Na dit gesprek is het auteur duidelijk waarom Corrie ondanks haar hoge leeftijd nog zo kwiek oogt en volop in het leven staat.